ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ / ΕΣΗΚΩΘΗΚΑ ΚΑΗΜΕΝΟΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 4:15 μ.μ.

0


Νανούρισμα

Ο ύπνος στα ματάκια σου, και η γεια στην κεφαλή σου,
κι η αγρυπνιά σου μετά με, να κάμω τα προυκιά σου.
να κάμω λίτρες μάλαμα, και οκάδες το χρυσάφι,
να κάμω και τ' ασημικό αμέτρητο λογάρι.

[Χίος]

*


Εσηκώθηκα καημένος

Εσηκώθηκα καμένος μιαν αυ'ίτσα το πουρνό,
και σε περιβόλι μπαίνω δια να δω και να χαρώ.
βλέπω μια μικρή πορτούλα κι ήτανε μισανοικτή,
μέσα κόρη και κοιμούντα, εύμορφη κι ευγενική.
Το καπέλο μου της βγάζω και τη διπλοχαιρετώ,
και εκείνη με αφροντάρει, και την πόρτα της με κλει,
κι η δουλεύτρα της με λέγει, δεν είσαι άξια για ταυτήν.
Πέφτω κάτω λιγωμένος, κι οι γειτόνοι με κρατούν,
δεν τη βάσταξε καρδιά της να φωνεί ονούς γιατρού.
Δεν το έχω εις τα κάλλη, λέγω, των παλικαριώ,
να πεθάνω, να με θάψουν στ' αγκαλάκια της τα δυο,
να μου βάλουν προσκεφάλι τ' άσπρα της βυζιά τα δυο.