Η ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ / ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ / ΠΕΡΙ ΕΝΙΑΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΝΥΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in ΝΥΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ | Posted on 9:11 μ.μ.
0
Η γραφή των ποιημάτων είναι ιερό πράγμα
Η γραφή των ποιημάτων είναι ιερό πράγμα, ξεσπάει η καρδιά
σαν να ταΐζει ερυθρά κοτόπουλα πάνω σ' έναν πράσινο λόφο,
ή καθισμένη σ' ένα μπαλκόνι να κατεβαίνει εγκαίρως
σ' ένα περβάζι
σαν πρωινό να με καλωσορίσει
μέσα στην αυγινή σου έγερση με το ψωμί και το μπέικον κι
εκείνο το τραγούδι στο ραδιόφωνο για χορό γύρω απ' της
κουζίνας το τραπέζι με κουτάλια μες στο στόμα σου.
Ένα δωμάτιο είναι το μόνο που θα κατέχω στην αιωνιότητα,
ένα κρεβάτι -
Ασυνάρτητες μνήμες
πάνω από ψηλά βουνά με μεταφέρουν μακριά στη γη των νο-
μάδων όπου
η ανάσα δεν είναι παρά αναστεναγμός σε κάποιο χαμένο όνειρο
που πέρα μακριά απ' τα μάτια μου εξελίσσεται -
Η βροχή και το χιόνι ρολόι στο παράθυρό μου. Τι ωφελεί
που το δωμάτιό μου να χωρέσει δεν μπορεί της γης όλους τους
ανθρώπους
και που οι καρέκλες είναι μόνες γιατί φτιαγμένες είναι για έναν
μόνο;
Σου λέω οι νέοι ζητούν κάτι περισσότερο από αυτόν τον κόσμο
που μας άφησαν οι πρόγονοί μας.
Ένας καθρέφτης μάς κάνει δύο κι αυτό είναι ευλογία.
Να τρίζω τα δόντια γιατί μου λείπει η αγάπη, μπαίνοντας στον
καθεδρικό
είναι σαν να εισέρχομαι σε μια κρύα σόμπα, σε ένα παγωμένο
γάντι.
Ξέρω πως ο άγγελος πίσω απ' την πόρτα θα μου φέρει ωραί-
ους πίνακες σε λίγο.
Όλοι οι άγγελοι μαζεύονται πάνω στης γης την καμπύλη και
δημιουργούν
μια γραμμή που γίνεται γέφυρα προς τον ήλιο.
Πήτερ Ορλόφσκυ
***
...κι ύστερα ήλθε κείνη η βροχή
που στάλαζε απ' το πισσόχαρτο
άσπρα ποιήματα.
Γιώργος τσακιράκης Κρης
***
Περί ενιαίας γραφής ολίγα τινά
Ανήκω σ΄ εκείνους που πιστεύουν ότι η γραφή είναι ενιαία. Ισχυρίζομαι συνεπώς ότι γράφω όλα αυτά τα χρόνια ένα και το αυτό κείμενο. Γνωρίζουμε άλλωστε από παλιά ότι όντως, παρόλο που η μορφή και οι τόνοι έκφρασης διαφέρουν, το πεζογραφικό μήνυμα και το ανάλογο ποιητικό παραμένει το ίδιο. Αξίζει να παραθέσω τι απήντησε στα ίδια ερωτήματα περί ποιήσεως του Γουάνγκ Τζιλίνγκ, ο Γου Κιάο, αρκετούς αιώνες πριν, στην Κίνα, στα χρόνια της δυναστείας Κινγκ. Απλώς για να υπογραμμιστεί η διαχρονικότητα του φαινομενικά βασανιστικού αυτού ψευδό-διχασμού, απομονώνω ενδεικτικά τα εξής, τονίζοντας τα κρίσιμα σημεία: «Το μήνυμα είναι σαν το ρύζι. Γράφοντας πρόζα, μαγειρεύεις ρύζι. Γράφοντας ποίηση, μετατρέπεις το ρύζι σε ρυζόκρασο. Όταν μαγειρεύεις ρύζι, το σχήμα του ρυζιού δεν αλλάζει, όταν όμως μετατρέπεις το ρύζι σε κρασί, τότε αλλάζει τόσο το σχήμα όσο και η υφή του. Το μαγειρεμένο ρύζι σε χορταίνει για να μπορέσεις να ζήσεις- αυτή είναι η φυσιολογική πορεία των ανθρώπινων πραγμάτων. Το κρασί, από την άλλη πλευρά, σε μεθάει- κάνει τη θλίψη χαρά και τη χαρά θλίψη. Η επίδραση του είναι πέρα από κάθε λογική εξήγηση.» Αυτά και άλλα αξιοσημείωτα αναπτύσσονται στην Τέχνη της Συγγραφής - μαθήματα δημιουργικής γραφής από τους Κινέζους δασκάλους, που κυκλοφόρησε ήδη δέκα τρία χρόνια πριν από τις εκδόσεις του Κέδρου.
Η γραφή των ποιημάτων είναι ιερό πράγμα, ξεσπάει η καρδιά
σαν να ταΐζει ερυθρά κοτόπουλα πάνω σ' έναν πράσινο λόφο,
ή καθισμένη σ' ένα μπαλκόνι να κατεβαίνει εγκαίρως
σ' ένα περβάζι
σαν πρωινό να με καλωσορίσει
μέσα στην αυγινή σου έγερση με το ψωμί και το μπέικον κι
εκείνο το τραγούδι στο ραδιόφωνο για χορό γύρω απ' της
κουζίνας το τραπέζι με κουτάλια μες στο στόμα σου.
Ένα δωμάτιο είναι το μόνο που θα κατέχω στην αιωνιότητα,
ένα κρεβάτι -
Ασυνάρτητες μνήμες
πάνω από ψηλά βουνά με μεταφέρουν μακριά στη γη των νο-
μάδων όπου
η ανάσα δεν είναι παρά αναστεναγμός σε κάποιο χαμένο όνειρο
που πέρα μακριά απ' τα μάτια μου εξελίσσεται -
Η βροχή και το χιόνι ρολόι στο παράθυρό μου. Τι ωφελεί
που το δωμάτιό μου να χωρέσει δεν μπορεί της γης όλους τους
ανθρώπους
και που οι καρέκλες είναι μόνες γιατί φτιαγμένες είναι για έναν
μόνο;
Σου λέω οι νέοι ζητούν κάτι περισσότερο από αυτόν τον κόσμο
που μας άφησαν οι πρόγονοί μας.
Ένας καθρέφτης μάς κάνει δύο κι αυτό είναι ευλογία.
Να τρίζω τα δόντια γιατί μου λείπει η αγάπη, μπαίνοντας στον
καθεδρικό
είναι σαν να εισέρχομαι σε μια κρύα σόμπα, σε ένα παγωμένο
γάντι.
Ξέρω πως ο άγγελος πίσω απ' την πόρτα θα μου φέρει ωραί-
ους πίνακες σε λίγο.
Όλοι οι άγγελοι μαζεύονται πάνω στης γης την καμπύλη και
δημιουργούν
μια γραμμή που γίνεται γέφυρα προς τον ήλιο.
Πήτερ Ορλόφσκυ
***
...κι ύστερα ήλθε κείνη η βροχή
που στάλαζε απ' το πισσόχαρτο
άσπρα ποιήματα.
Γιώργος τσακιράκης Κρης
***
Περί ενιαίας γραφής ολίγα τινά
Ανήκω σ΄ εκείνους που πιστεύουν ότι η γραφή είναι ενιαία. Ισχυρίζομαι συνεπώς ότι γράφω όλα αυτά τα χρόνια ένα και το αυτό κείμενο. Γνωρίζουμε άλλωστε από παλιά ότι όντως, παρόλο που η μορφή και οι τόνοι έκφρασης διαφέρουν, το πεζογραφικό μήνυμα και το ανάλογο ποιητικό παραμένει το ίδιο. Αξίζει να παραθέσω τι απήντησε στα ίδια ερωτήματα περί ποιήσεως του Γουάνγκ Τζιλίνγκ, ο Γου Κιάο, αρκετούς αιώνες πριν, στην Κίνα, στα χρόνια της δυναστείας Κινγκ. Απλώς για να υπογραμμιστεί η διαχρονικότητα του φαινομενικά βασανιστικού αυτού ψευδό-διχασμού, απομονώνω ενδεικτικά τα εξής, τονίζοντας τα κρίσιμα σημεία: «Το μήνυμα είναι σαν το ρύζι. Γράφοντας πρόζα, μαγειρεύεις ρύζι. Γράφοντας ποίηση, μετατρέπεις το ρύζι σε ρυζόκρασο. Όταν μαγειρεύεις ρύζι, το σχήμα του ρυζιού δεν αλλάζει, όταν όμως μετατρέπεις το ρύζι σε κρασί, τότε αλλάζει τόσο το σχήμα όσο και η υφή του. Το μαγειρεμένο ρύζι σε χορταίνει για να μπορέσεις να ζήσεις- αυτή είναι η φυσιολογική πορεία των ανθρώπινων πραγμάτων. Το κρασί, από την άλλη πλευρά, σε μεθάει- κάνει τη θλίψη χαρά και τη χαρά θλίψη. Η επίδραση του είναι πέρα από κάθε λογική εξήγηση.» Αυτά και άλλα αξιοσημείωτα αναπτύσσονται στην Τέχνη της Συγγραφής - μαθήματα δημιουργικής γραφής από τους Κινέζους δασκάλους, που κυκλοφόρησε ήδη δέκα τρία χρόνια πριν από τις εκδόσεις του Κέδρου.
Γιώργος Βέης
(πηγή, Θεύθ)
(πηγή, Θεύθ)
