ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ (ΠΑΡΑ)ΔΕΙΓΜΑΤΑ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 11:39 μ.μ.

0


ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Το έτος 2007, παρακολούθησα την ταινία “mare adentro”, “η θάλασσα μέσα μου”, με θέμα την ευθανασία. Είχα πληροφορηθεί την προβολή λίγες μέρες νωρίτερα, και οι δυο συνιστώσες – θέμα και τίτλος – «ερέθισαν» τη σκέψη μου, με αποτέλεσμα τη γραφή ενός ομότιτλου και με το ίδιο θέμα, αδημοσίευτου ακόμα, ποιήματος.
Βλέποντας  κατόπιν την ποιητική αυτή ταινία, έμεινα έκπληκτος. Τα πλάνα, η φύση της υφής και της δομής, πολλές εικόνες, η εξέλιξη και η φιλοσοφία συμβάδιζαν σχεδόν απόλυτα με τα χαρακτηριστικά του ποιήματος, λες και είχε γεννηθεί προηγούμενα, στη διάρκεια των γυρισμάτων, κι ύστερα είχε ταξιδέψει μέσα μου. Ήταν μια αίσθηση ξεχωριστή.
Έτσι, αφιέρωσα το ποίημα στους συντελεστές Αλεξάντρο Αμενάμπαρ, Ματέιο Τζιλ, Χαβιέ Μπαρδέμ και Μπέλεν Ρουέντα, έχοντας, μετά απ’ αυτό, ταυτιστεί σχεδόν μαζί τους. Είχα σκεφτεί συχνά πως θ’ άξιζε τον κόπο να επικοινωνήσω για να τους το εγχειρήσω. Αυτό, μέχρι σήμερα, δυστυχώς δεν έγινε.
Η επικοινωνία όμως με τους άλλους δημιουργούς λειτουργεί και «αποκαθίσταται» κάποτε κι αλλιώς. Μέσα ίσως από μια κοινή ευαισθησία, πάνω στην ίδια σχεδία με την οποία αόρατα συνταξιδεύουμε.

Ο Χαβιέ Μπαρδέμ «εμφανίστηκε» πάλι μπροστά μου με την εκστρατεία «παστίλιες για τον πόνο του άλλου». Αυτές τις μικρές καραμελίτσες από μέλι και θυμάρι, με τις οποίες οι Γιατροί χωρίς σύνορα, προσπαθούν να απαλύνουν τον σωματικό, από την πλευρά τους, πόνο του άλλου. Η «επαφή» λειτούργησε με μια ιδέα που γεννήθηκε, όχι πλέον σχετική με την ευθανασία αλλά με το αντίθετό της, τηρουμένων των αναλογιών. Με τη διατήρηση, με κάθε μέσο, της ζωής και, όσο γίνεται, της αξιοπρέπειας των άλλων. Την ιδέα αυτή τη βάφτισα μ’ ένα όνομα. «ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ».

Από εδώ και πέρα τα πράγματα, και η πρόταση, είναι σαφή. Χρειάζεται μόνο ν’ αφήσουμε να ηχήσει μέσα μας ο γλυκός ήχος ενός σήμαντρου, για ν’ αρχίσει το κάλεσμα, και στη συνέχεια «ν’ ακουστεί» ένας  α ν θ ρ ώ π ι ν ο ς  όρθρος.

Προτείνω λοιπόν, με το παραπάνω όνομα, οι ποιητές, οι φορείς, τα ιδρύματα, οι τοπικές αυτοδιοικήσεις, οι σύλλογοι, το ίδιο το κοινό μέσα από ομάδες φίλων που συμφωνούν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν, σε κάθε χώρο, ποιητικές εκδηλώσεις κι άλλες ποιητικές ιδέες, αν γίνεται σε συνδυασμό με μουσική αλλά και χωρίς αυτήν, μέσα απ’ τις οποίες θα συγκεντρώσουν χρήματα, με ελεύθερη, ως προς το ύψος του ποσού (έστω κι από ένα ευρώ), συνεισφορά (λέτε και υλικά αγαθά;) που θα τα διαθέτουν, με κάθε ελεγχόμενη διαφάνεια και με όποιο τρόπο επιλέξουν, για τον πόνο των άλλων.

Πιστεύω πως οι ιδέες και οι συνεργασίες μπορούν να είναι πολύπλευρες, μιας και το ευγενές ανθρώπινο μυαλό μπορεί να είναι το ίδιο εφευρετικό, όπως κι ένα αρνητικά πολυμήχανο. Οι θετικοί αντίποδες πάντα μπορούν να κρατήσουν μιαν ισορροπία απέναντι στους αρνητικούς, αρκεί να ενεργοποιηθούν και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και η ισορροπία αυτή, με τη σειρά της, θα συντηρεί την ελπίδα.

Προσωπικά, θα μεταφέρω την πρόταση όπου αλλού μπορώ και θα βρίσκομαι στη διάθεση όποιου αποδέκτη και φορέα νομίσει πως ίσως με χρειαστεί. 

Γιώργος Τσακιράκης

_____

tsakirakisgeorge@gmail.com
tsakirakisgeorge@yahoo.com
και στο Facebook, Γιώργος Τσακιράκης ΙΙ

________

ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
_____  



Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
ο πόνος να μη μου είναι αδιάφορος.
Ο στεγνός θάνατος να μη με βρει
άδειο και μόνο χωρίς να έχω κάνει αρκετά.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
το άδικο να μη μου είναι αδιάφορο.
Να μη μου χαστουκίσουν και το άλλο μάγουλο
μετά από μια δαγκάνα που γρατσούνισε την τύχη μου.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
ο πόλεμος να μη μου είναι αδιάφορος.
Είναι ένα μεγάλο θηρίο που πατάει βαριά
όλη τη φτωχή αθωότητα του κόσμου.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
η απάτη να μη μου είναι αδιάφορη.
Εάν ένας προδότης μπορεί περισσότερα από μερικούς
αυτοί οι μερικοί να μην το ξεχάσουν εύκολα.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
το μέλλον να μη είναι αδιάφορο.
Απελπισμένος είναι αυτός που πρέπει να φύγει,
να ζήσει σε έναν άλλο πολιτισμό.

Το μόνο που ζητάω απ’ το θεό είναι
ο πόλεμος να μη μου είναι αδιάφορος.
Είναι ένα μεγάλο θηρίο που πατάει βαριά
όλη τη φτωχή αθωότητα του κόσμου

τραγούδι, Mercedes Sosa / Μερσέδες Σόσα

μετάφραση, Maria Rosario Lazcano (Μαρία Ροσάριο Λαθκάνο),  
για την ιστοσελίδα