ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ...ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΙΧΟΙ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 11:10 π.μ.

0


Πού γύριζες κοριτσάκι..., Γιάννης Ρίτσος

Πού γύριζες, κοριτσάκι, πριν έρθεις;

Εκεί που σμίγει η αγάπη της μητέρας

και του πατέρα,

εκεί που σμίγει η αγάπη των ανθρώπων

είναι η πατρίδα σου.

Μα πού γύριζες, κοριτσάκι, πριν έρθεις;

Η δροσιά τ’ ουρανού στο μέτωπό σου

οι αντιφεγγιές της θάλασσας στα μάτια σου.

Περπάτησες βαθιά βαθιά στα φύκια

περπάτησες ψηλά ψηλά στα σύγνεφα..

Ψάρια κι αστέρια, σπόροι και πουλιά

είπαν τα μυστικά τους στη σιωπή σου.

Δεν ξέρεις να τα ξαναπείς.

Φυλάς το μυστικό τους μες στα μάτια σου.

Αύριο μεθαύριο θα το ψάχνεις για να ζεις.

Πέρασες απ’ το μυστικό του κόσμου

κι ήρθες για να το βρεις

και να το πεις

και να τ’ αλλάξεις.

Πώς να το βρεις;

Πώς θα τ’ αλλάξεις;

Μισό στη σκιά

μισό στο φως

κι όλο κρυμμένο στη σιωπή-

Να κάνεις τη σιωπή φωνή

και τη φωνή τραγούδι.

Στο ’να χεράκι σου το πριν

και στ’ άλλο το μετά

και μες στην έγνοια μας το τώρα.

Αντίκρυ στη βαθιά σιωπή,

στον ίσκιο αντίκρυ το βαθύ,

εσύ το φως το αρώτητο

κι η γαλήνη απορία.

Κοίτα κοντά, κοίτα μακριά-

εσύ το νέο χαμόγελο

κι ένα κομμάτι αθανασία.

Μαζί σου ξαναρχίζω, κοριτσάκι,

το φως, τον ίσκιο, τη σιωπή.

Φυσάει στα μαλλιά μας αιωνιότητα

ροδίζουν στην καρδιά μας οι καρποί.

Τα πόδια της καρέκλας μου

πέταξαν φύλλα

η ράχη της καρέκλας μου

μπουμπούκιασε-

ένα καινούριο αστέρι

γαλάζιο αστέρι-

πού μας τραβάει;

Είναι μακριά το σπίτι μας ακόμη;

Είναι στο χθες το σπίτι μας ή στο αύριο;

Είναι στο πουθενά το σπίτι μας;

Α, κοριτσάκι, σπίτι μας

δεν είναι κείνο που ’χουμε,

είναι κείνο που χτίζουμε.

Περπάτα, κοριτσάκι-

είναι μακρύς, μακρύς, μακρύς ο δρόμος.

Ο δρόμος είναι σπίτι μας.

Περπάτα, κοριτσάκι.

______

το σχέδιο είναι της Τζένης Δρόσου