B. VANTIER, ΛΟΥΙ ΑΡΑΓΚΟΝ / Ι. ΒΕΡΕΜΗ, Ζ. ΠΡΕΒΕΡ / J.B. LEPAGE, Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ...ΙΣΩΣ ΣΑΝ ΠΟΙΗΣΗ

Posted by Γιώργος Τσακιράκης Κρης | Posted in | Posted on 9:41 μ.μ.

0



 
Τα παιδιά που φεύγουν απ' το σχολείο, Benjamin Vantier (1935-)
 
 
Οι λέξεις του τέλους

[…]Πέταξαν όλα τα πουλιά μέσα από τα κλαριά μου
οι άδειες φωλιές ξεραίνονται καθώς το δάκρυ
άκρη άκρη εκεί στο μάγουλο

έφυγε κι ο ζωγράφος τούτου εδώ του πίνακα που κατοικώ
έτσι καθώς η αράχνη
έτσι καθώς μια μεταμέλεια

Τι ζωγραφίζει τι να ζωγραφίζει Ίσως τη νεότητα
και τις ευτυχισμένες χώρες τους ανθρώπους που
φοβάμαι τόσο οι μέρες τους στις μέρες μου μη μοιάσουνε μια μέρα

Τι ζωγραφίζει εκείνος που στα πράγματα τα χρώματά τους τα καινούργια δίνει
Ίσως εσάς παιδιά ωραία παιδιά καθώς κι εμείς στη δυστυχία ταγμένα
που αφήνετε μέσα από τα δάχτυλά σας να κυλά ο καιρός της ηδονής
Πεισματικά πιστά στο ρόλο των προσώπων σας τον άψογο
Πώς χάνονται όλα μέσα μου όλα σβήνουν
εκτός απ’ τη σκληρή ηδονή μετά πολύ
που έχει φύγει

Λουί Αραγκόν 

(μτφ: Χρύσα Προκοπάκη)


*
 

Ιωάννα Βερέμη
 
 
Πώς να ζωγραφίσεις ένα πουλί

Ζωγράφισε πρώτα ένα κλουβί
με μια πόρτα ανοιχτή
μετά ζωγράφισε κάτι χαριτωμένο
κάτι απλό
κάτι όμορφο
κάτι χρήσιμο για ένα πουλί
τοποθέτησε μετά την ξόβεργα
σ’ ένα δέντρο
μέσα σ’ ένα κήπο
ή μέσα σ’ ένα δάσος
Κρύψου πίσω από το δέντρο
χωρίς να μιλάς
ακίνητος…
Κάποτε το πουλί φτάνει γρήγορα
αλλά μπορεί να πρέπει
και να περιμένεις
πολλά χρόνια
πριν αποφασίσει.
Μην απογοητευτείς
να περιμένεις
να περιμένεις αν πρέπει χρόνια και χρόνια
γιατί η ταχύτητα
ή η αργοπορία του πουλιού
δεν έχει καμία σχέση
με την επιτυχία του πίνακά σου.
Όταν το πουλί φτάσει
Αν φτάσει ποτέ
κράτα την πιο βαθιά σιωπή
περίμενε να μπει μες
στο κλουβί
και όταν μπει κλείσε γλυκά την πόρτα
με το πινέλο
μετά σβήσε ένα-ένα
όλες τις μπάρες
προσέχοντας μην ακουμπήσεις
ούτε ένα φτερό του πουλιού
μετά φτιάξε το πορτραίτο
του δέντρου
διαλέγοντας τα πιο όμορφα
κλαδιά
για το πουλί
ζωγράφισε επίσης
τα πράσινα φύλλα
και φρεσκάδα του αέρα
τη σκόνη του ήλιου
και το θόρυβο των ζώων του λιβαδιού
μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού.
 
Jaques Prevert, Paroles, 
(μτφ, Τάκης Μητσακάκης)
 
 
*
 

Πηγαίνοντας στο σχολείο, Jules Bastein Lepage (1848-1884)


 
Ζωγραφισμένα

Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ.
Μα της συνθέσεως μ’ αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης.
Η μέρα μ’ επηρέασε. Η μορφή της
όλο και σκοτεινιάζει. Όλο φυσά και βρέχει.
Πιότερο επιθυμώ να δω παρά να πω.

Στη ζωγραφιάν αυτή κυττάζω τώρα
ένα ωραίο αγόρι που σιμά στη βρύσι
επλάγιασεν, αφού θ’ απέκαμε να τρέχει.
Τι ωραίο παιδί˙ τι θείο μεσημέρι το έχει
παρμένο πιά για να το αποκοιμίσει.

Κάθομαι και κυττάζω έτσι πολλήν ώρα.
Και μες στην τέχνη πάλι, ξεκουράζομαι απ’ την δούλεψή της.
Κωνσταντίνος Καβάφης, 1915