ΜΙΑ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ...ΛΙΓΟ ΠΑΙΔΙΚΗ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΣΤΙΧΟΙ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΙΧΟΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ | Posted on 3:47 μ.μ.
0
Βατραχομυομαχία
Ένας ποντικός διψασμένος έρχεται σε μια λίμνη να πιει νερό. Εκεί συναπαντιέται με το βασιλιά των βατράχων, που του προτείνει να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του. Ο ποντικός δέχεται την πρόσκληση, κι ο βάτραχος του προτείνει τις πλάτες του, ν' ανεβεί απάνου, για να τον μεταφέρει στο παλάτι του, που βρίσκεται στη μέση της λίμνης. Στην αρχή το ταξίδι πηγαίνει καλά, παρ' όλο που ο ποντικός άρχισε να το μετανιώνει με το πρώτο μούσκεμα των μαλλιών του. Και να, αυτή τη ώρα, εμφανίζεται μια νεροφίδα και ο βάτραχος για να γλυτώσει καταδύεται στη λίμνη, αδιαφορώντας για την τύχη του φίλου του, που τον κουβαλούσε στην πλάτη του και που, μη ξέροντας κολύμπι, πνίγεται, όπως τιναγμένος απ' τις πλάτες του βάτραχα βρέθηκε μέσα στο νερό. Οι ποντικοί, άμα έμαθαν το πνίξιμο του ομοφύλου των συγκαλούν συνέλευση κι αποφασίζουν να πάρουν εκδίκηση, κηρύττοντας πόλεμο κατά των βατράχων. Οι βάτραχοι, μη μπορώντας να κάνουν κι αλλιώς, συγκαλούν κι αυτοί συνέλευσιν κι αποφασίζουν να πολεμήσουν κι οπλίζονται να αντιμετωπίσουν τους ποντικούς. Με κωμικόν πράγματι τρόπον ο ποιητής - γιατί ένας ποιητής έγραψε την ιστορία - περιγράφει τον οπλισμό των αντιμάχων, και εισάγει το Δία να συγκαλεί σε συνέλευση τους θεούς, για ν' αποφασίσουν ποιοι θα τρέξουν σε βοήθεια των ποντικών και ποιοι σε βοήθεια των βατράχων. Δίνει το λόγο στην Αθηνά, που δυσαρεστημένη από τη μια μεριά με τα ποντίκια, που τρώνε το φτύλι των λυχναριών του ναού της και κατατρύπησαν και το πέπλο της, κι από την άλλη με τα βατράχια που δεν την αφήκαν με τα κοάσματά τους, αν και κατάκοπη, να κλείσει για λίγο μάτι, συνιστά στους θεούς να μείνουν ουδέτεροι, μπας και τυχόν πληγωθεί κάποιος από τους πολεμιστές, που μπορούν να τα βάλουν ακόμα και με τους θεούς. Θεωρεί αρκετόν να χαίρουνται απ' τον ουρανό της μάχης την αντάρα. Οι θεοί δέχονται την πρόταση της Αθηνάς και στέλνουν κουνούπια να σαλπίσουν την έναρξη της μάχης. Έτσι οι αντίμαχοι αρχίζουν τον πόλεμο. Κι απ' τα δυο μέρη πέφτουνε πολλοί αλλά τελικά η πορεία της μάχης δείχνει ότι θα νικήσουν οι ποντικοί. Τότε ο Δίας από σπλαχνιά προς τους βατράχους στέλνει εναντίον των ποντικών, αφού προηγουμένως αποδείχθηκεν ανίσχυρος ο κεραυνός να περιστείλει την ορμή τους, στρατιά από καβούρια, που δαγκώνοντας τις ουρές και τα πόδια των ποντικών τους κάνουν να τραπούν σε φυγή. Κι αυτό είναι που αποτελεί την έκπληξη και τη λύση του δράματος. Μπροστά στον κίνδυνο, που διατρέχουν οι ποντικοί απ' τα καβούρια, τόβαλαν στα πόδια κι έτσι η μάχη τελείωσε μονομερινά.
(Χάρης Σακελλαρίου)
Αν νομίζετε πως αυτή είναι η ιστορία της ΒΑΤΡΑΧΟΜΥΟΜΑΧΙΑΣ...δεν είναι. Διαβάσατε μόνο την περίληψή της. Για να την απολαύσετε περισσότερο, γιατί σίγουρα αυτό θα συμβεί, ζητείστε απ' τους γονείς, τις γιαγιάδες ή τους θείους σας να σας την αγοράσουν.
Η ΒΑΤΡΑΧΟΜΥΟΜΑΧΙΑ είναι ένα χαριτωμένο "επύλλιο", ένα μικρό έπος, μια μικρή δηλαδή ηρωική διήγηση (αν μπορεί αυτό να ισχύσει...για ποντικούς και βατράχους...) που γράφτηκε από έναν άγνωστο ποιητή πιθανό του 5ου αι. π.Χ., όχι από τον Όμηρο, ίσως λίγο μετά από τους μύθους του Αισώπου και διδασκόταν και στα σχολεία σε μεταγενέστερους χρόνους, όπως και οι Αισώπειοι.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Αλλά, για έχετε ισχυρότερο ερέθισμα να την αναζητήσετε, να και μερικοί μεταφρασμένοι στίχοι της:
Μούσες του Ελικώνα, φώτιση δόστε μου να τελειώσω,
από την πρώτη αρχίζοντας σειρά τούτο μου το τραγούδι,
που καθιστός, να μόλις, βάλθηκα στ' αβάκι μου να γράψω
.........................................................................................
Πόντικας διψασμένος κάποτε, που γλύτωσε απ' τις γάτες
ζύγωσε τη μουσούδα του νερό σε λίμνη να ρουφήξει
γλυκό σα μέλι για να δροσιστεί. Τον είδε το καμάρι
της λίμνης ο πρωτοτραγουδιστής ο βάτραχος και του 'πε:
"Φίλε, ποιος είσαι και ποιος σ' εσπειρε; Πούθε στ' ακρόλιμνο ήλθες;
Θέλω την πάσα αλήθεια να μου πεις, σιχαίνουμαι το ψέμα.
Αν γι' άξιο σε νογήσω φίλο μου στο σπίτι θα σε πάρω.
και δώρα διαλεχτά και μπόλικα, ως πρέπει, θα σου δώσω.
Όνομα έχω Φουσκομάγουλος, κι ο ρήγας των βατράχων
της λίμνης είμαι και που με τιμούν σαν πρώτο όλες τις μέρες.
Μ' έθρεψεν ο πατέρας μου ο Λασπάς, που ποθοπλανταγμένος
έσμιξε τη Νεροβασίλισσα στου Ηριδανού τους όχτους.
Όμως κι εσύ μου φαίνεσαι άξιος κι απ' άλλους πιο αντρείος
και ρήγας δείχνεις τρανοδύναμος πως είσαι και στις μάχες
παλληκαράς. Εμπρός μολόγα μου γρήγορα τη γενιά σου".
............................................................................................
