ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΑΝΑ ΙΣΑΪΑ, ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΡΙΩΝ ΗΧΩΝ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 4:04 μ.μ.

0

Αργύρης Χιόνης

Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγήσεις, 
πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.
Υπάρχουνε πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους, 
μες στη βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί που για πάντα 
τους σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, 
σ’ ένα κουπάκι του καφέ, σ’ ένα κουτάλι του γλυκού... 
Ας είναι γλυκός ο ύπνος τους εκεί
βαθιά πού κοιμούνται, ας είναι γλυκός κι ανόνειρος.
Κι ας είναι ελαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει.

(Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη, ΙΑ΄)
*

Ελέησόν σε

Ένιωθες μόνος και μας έπλασες για να 'χεις 
συντροφιά εις τους αιώνας των αιώνων.
Έσφαλες όμως πλάθοντάς μας
κατ’ εικόνα και ομοίωσίν σου, 
πολλαπλασίασες τη μοναξιά σου.
Τώρα είσαι μόνος μέσα σ’ ένα πλήθος μόνων.
Δεν έχει πιο μεγάλη μοναξιά.


_____


Νίκος Εγγονόπουλος

Μπολιβάρ (αποσπάσματα)

Μπολιβάρ! Κράζω το όνομά σου ξαπλωμένος στην 
κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων 
του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ' τη Μονεβασιά, το τρανό
Μισίρι.
...................................................................
Σα μιλάς, φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,
Από τις επιβλητικές ερημιές της Παταγονίας μέχρι τα
πολύχρωμα νησιά,
Ηφαίστεια ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε στα
ουράνια την οργή τους,
Σειούνται τα χώματα παντού και τρίζουν τα εικονίσμα-
τα στην Καστοριά,
Τη σιωπηλή πόλη κοντά στη λίμνη.
Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας.
....................................................................

Όμως, πόσοι και πόσοι δε σ' επιβουλεύτηκαν,
Μπολιβάρ, 
πόσα "ντολάπια" και δε σου 'στησαν να πέσης,
να χαθής,
'Ενας προπάντων, ένας παλιάνθρωπος, 'ενα σκουλήκι, 
ένας Φιλιππουπολίτης.
Αλλά συ τίποτα, ατράνταχτος σαν πύργος στέκουσαν,
όρθιος στου Ακογκάγκουα μπρος τον τρόμο,
Μια φοβερή ξυλάρα εκράταγες, και την εκράδαινες πά-
νω απ' την κεφαλή σου.
........................................................................

(επίκλησις)

Μπολιβάρ! Είσαι του Ρήγα Φερραίου παιδί,
Του Αντωνίου Οικονόμου - που τόσο άδικα τον σφά-
ξαν - και του Πασβαντζόγλου αδελφός,
Τ' όνειρο του μεγάλου Μαξιμιλιανού ντε Ρομπεσπιέρ
ξαναζεί στο μέτωπό σου.
...........................................................................
ένα μονάχα είναι γνωστό, πως είμαι ο γιος σου.

ΧΟΡΟΣ

(στροφή)

Αν η νύχτα, αργή να περάση,
Παρηγόρια μας στέλνη τις παλιές τις σελήνες,
Αν στου κάμπου τα πλάτη φαντασμάτων σκοτάδια
Λυσοκόμους παρθένες μ' αλυσίδες φορτώνουν,
Ήρθ' η ώρα της νίκης, ήρθε ώρα θριάμβου.
Εις τα σκέλεθρα τ' άδεια στρατηγών πολεμάρχων
Τρικαντά θα φορέσουν που ποτίστηκαν μ' αίμα,
Και το κόκκινο χρώμα πούχαν πριν τη θυσία
Θα σκεπάση μ' αχτίδες της σημαίας το θάμπος.
...........................................................................

_____


Νανά Ισαϊα

Όνειρο

Τι προσπαθούσαμε να κρατήσωμε
σε ένα σπίτι ανοιχτό στ' αυτοκίνητα
γεμάτο χώματα και κουταλάκια -
Αλοίμονο - Ακόμα και ο εφιάλτης είναι καλός
μετά από τόσον καιρό μακρυά σου.
Μια τρελλή κοπέλλα κοιμότανε βαθειά
Δεν ήθελε να ξυπνήσω.
Μέσα στους αντιφατικούς επισκέπτες
ένα με την οικογενειακή μας ατμόσφαιρα
ένα με τα χαλιά
και τα κρυστάλλινα βάζα
τα έπιπλα του Λουδοβίκου 15ου 
την μικρούλα πορσελάνη που κοιμότανε βαθειά
θα ήθελα να σου μιλήσω.
Και για μία στιγμή στο δωμάτιό μου
που είχε γίνει όλο το σπίτι
προσπάθησα να σ' αγγίξω.
Δεν θα έπρεπε κανείς να μπει εκείνη τη στιγμή.
Δεν θα έπρεπε ούτε κι εγώ να φύγω.
Η αφή ήταν πολύτιμη στο χάος.
Μία αγάπη βαθειά έτοιμη από πολύ πιο πριν.
Ένα δάκρυ -
Προσπάθησα να μην ξυπνήσω.
Η μέση σου στένευε
οι πλάτες σου άνοιγαν ως τους τοίχους.
Η θεία μου μπήκε εκείνη τη στιγμή
κι ήμαστε πια παντρεμένοι -
Η πιο κομματιασμένη επιθυμία μου 
είχε πραγματοποιηθεί
και στο υπερφυσικό χέρι μου έλαμπε
ένα δαχτυλίδι γάμου -
Μα πιο πολύτιμη από όλα η αφή
χαμένη ανάμεσα στο χέρι μου
στη μέση σου
στους τοίχους -

Και πιο περίεργη από όλα η θεία μου.
Έψαχνε για κάτι - για λουλούδια ίσως
κι έσπασε
σε λευκούς κρυστάλλινους ήχους -

Κάτι έχει τώρα ολότελα συντριβεί στην αυγή
η ίδια αφύπνιση
ο ίδιος ήχος  -