ΑΓΝΩΣΤΩΝ, ΑΠ' ΤΗΝ ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, ΚΛΑΣΙΚΑ
Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in ΚΛΑΣΙΚΑ | Posted on 3:52 μ.μ.
0
IX 65
ΓΗΙ ΜΕΝ ΕΑΡ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΕΝΔΡΕΟΝ, ΑΙΘΕΡΙ Δ' ΑΣΤΡΑ,
ΕΛΛΑΔΙ Δ' ΗΔΕ ΧΘΩΝ, ΟΙΔΕ ΔΕ ΤΗΙ ΠΟΛΕΙ.
Η πολύφυλλη Άνοιξη στολίζει τη γη, τ' αστέρια
τον ουρανό, τούτη η γης την Ελλάδα, και
τούτοι οι άνδρες την πόλη.
*
VII 349
ΒΑΙΑ ΦΑΓΩΝ ΚΑΙ ΒΑΙΑ ΠΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΝΟΣΗΣΑΣ,
ΟΨΕ ΜΕΝ, ΑΛΛ' ΕΘΑΝΟΝ. ΕΡΡΕΤΕ ΠΑΝΤΕΣ ΟΜΟΥ.
Αφού ήπια λίγο και έφαγα λίγο και πολύ ασθένησα,
άργησα να τελειώσω. Μα πέθανα. Κατάρα σε όλους σας.
*
VII 350
ΝΑΥΤΙΛΕ, ΜΗ ΠΕΥΘΟΥ ΤΙΝΟΣ ΕΝΘΑΔΕ ΤΥΜΒΟΣ ΟΔ' ΕΙΜΙ,
ΑΛΛ' ΑΥΤΟΣ ΠΟΝΤΟΥ ΤΥΓΧΑΝΕ ΧΡΗΣΤΟΤΕΡΟΥ.
Ναυτίλε, μη ρωτάς τίνος ο τύμβος
μα συ λάχαινε καλύτερη θάλασσα.
*
VII 309
ΕΞΗΚΟΝΤΟΥΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΜΑΙ,
ΤΑΡΣΕΥΣ, ΜΗ ΓΗΜΑΣ. ΑΙΘΕ ΔΕ ΜΗΤ' Ο ΠΑΤΗΡ.
Εξηντάχρονος ο Διονύσιος, από την Ταρσό, ενθάδε κείμαι,
χωρίς να παντρευτώ. Μακάρι κι ο γονιός μου να μην είχε.
*
VII 558
ΑΪΔΗΣ ΜΕΝ ΣΥΛΗΣΕΝ ΕΜΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΟΠΩΡΗΝ,
ΚΡΥΨΕ ΔΕ ΠΑΠΠΩΙΩΙ ΜΝΗΜΑΤΙ ΤΩΙΔΕ ΛΙΘΟΣ.
ΟΥΝΟΜΑ ΡΟΥΦΙΝΟΣ ΓΕΝΟΜΗΝ, ΠΑΪΣ ΑΙΘΕΡΙΟΙΟ,
ΜΗΤΡΟΣ ΔΕ ΕΞ ΑΓΑΘΗΣ. ΑΛΛΑ ΜΑΤΗΝ ΓΕΝΟΜΗΝ.
ΕΣ ΓΑΡ ΑΚΡΟΝ ΜΟΥΣΗΣ ΤΕ ΚΑΙ ΗΒΗΣ ΗΚΟΝ ΕΛΑΣΣΑΣ,
ΦΕΥ, ΣΟΦΟΣ ΕΙΣ ΑΪΔΗΝ, ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΕΙΣ ΕΡΕΒΟΣ.
ΚΩΚΥΕ ΚΑΙ ΣΥ ΒΛΕΠΩΝ ΤΑΔΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΑΚΡΟΝ, ΟΔΙΤΑ.
ΔΗ ΓΑΡ ΕΦΥΣ ΖΩΩΝ Ή ΠΑΪΣ ΗΕ ΠΑΤΗΡ.
Ο Άδης εσύλησε της νιότης μου την οπώρα
κι ο λίθος με σκέπασε στο παππουδικό τούτο μνήμα.
Τ' όνομά μου Ρουφίνος, γιος του Αιθερίου
από μητέρα ευγενή. Μάταια όμως γεννήθηκα.
και στης ήβης σαν έφτασα την κορφή και της γνώσης,
ωιμένα μου πήγαν, στον Άδη η σοφία και η νιότη στο έρεβος.
Κλάψε πολύ παροδίτη τα γράμματα τούτα διαβάζοντας
γιατί κι εσύ πρέπει νάσαι ζωντανώνε πατέρας για γιος._____
παππουδικός: δημοτική, παλαιός όρος του κληρονομικού δικαίου. Δείτε και "Χρονικό του Μορέως" στχ. 4272 "ο τόπος γαρ αφέντη μου εκείνος του Μορέως / ουδέν τον έχω ως γονικόν ούτε παππουδικόν μου", σημείωση απ' την Παλατινή Ανθολογία.
