Τα Άνθη του Καλού για μια Πατρίδα
Ευπροσήγορη, λυρική,
Πανανθρώπινη, Οικουμενική και Συμπαντική, Αργοναυτική και Αναφαία, λογοφόρα και
έπους τόκε, ομφαλέ, αξιόσκεπη, Κρηταγενή, βαθύσεπτη και πολύσεπτη, δωδεκάθεη,
Επικούρεια, εύβοτρυ, αιολική, χελιδόνα, Πιερίδα, Αισχύλεια,
αρχέτυπη και αρχέγονη, ευρύοπη, άμπελε, χαριτοβολούσα, μελική, μειδιώσα,
Ποσειδώνια και Νηριήδα, πολύμουση, ερωμένη, κουρίτισσα, Ανακρεόντεια και
Ορφική, συμποτική και συμποσιακή,
γλυκόστερνη, Ιδαία, ελαιοστεφή και ελαιοκύμαντη, τροφέ πολυγάλακτη, Απολλώνια, Παλλάδα,
βουκολική, Ατλαντίδα και μεσόγεια, γλαύκα, αρχαία, Κενταύρια και Ηράκλεια, σμύρνο, θεραπεύουσα, αμβροσία, εσθλή, ποντοταξίδευτη και ποντοπλάνητη,
θεογέννητη και θεογεννήτρα, ιμερόφωνη και ιμερογέννητη, αοιδέ, εύδοξη και
πολύδοξη, χρυσοφόρα και χρυσοκάλυκη, καρτερόθυμη,
αναγεννώμενη και αναθάλλουσα, νέκταρ
αποστάζουσα, Μακεδονική, φιλόσοφη και φιλοσοφική, αγλαόθυμη, αστείρευτη, Έαρ,
Χειρώνεια, Επική, ηλιοβολούσα και ηλιοθάλλουσα, κρατύνουσα, παντογεννήτρα, Κλασική και
Πυθική, καλλίμορφη, κυματόεσσα, Αλεξανδρινή, λωτέ, πρωτόπλαστη, λίκνο Πανθέου,
μνημειακή, φωλεά, έφηβη, εύσημη και εύφημη, Θέτιδα και Θέμιδα, κύκνε, Άσμα Ασμάτων, ευσήμαντη
και πολυσήμαντη, βίβλε, πνευματοβίωτη, πνευματογόνα και πνευματοπλάνα,
Διονυσιακή, υπέρτατη Μούσα, Ικάρια, Κρητική
και Ιονία, Ελικωνιάδα και Παρνασσίδα, Αιγαιακή
και Τρωική, αειφόρα, τραγωδέ, τραγική και
τραγωδιακή, κοσμοπλάνητα, κοσμοπερίβλητη και κοσμοπερίβλεπτη, αειτρύφερη,
μυθική, γλυκύθυμη και πραΰθυμη, νοσταλγική, ακταία, πολιτισμική και μνημειακή, ψυχοτρόφε, εωθινή και εωσ-φόρα, περικόσμητη, ναυτίλε ονειροκύματη, μυροφόρα,
μυροβολούσα και μυρορρέουσα, γλυκάμπελη ευωδία, υψηλόνοη και σαγηνευτική,
αγρυπνούσα και αειλάμπουσα, πορφύρα, ποιητική, Ψαλμέ, Αγία, πολύψυχη,
γαλαζόντυτη, γαλανόφθαλμη και γαλαζογέννητη, μαντική, Δωδώνια και Δελφική, Στύγα,
τριαδική, σπονδική, φύλακα ατραπών, πρωθιέρεια και υπέρτατη ιέρεια, πολυϋπόστατη,
πάναστρη και φωτοφανέρωτη, αειπάρχουσα, αυλητρίδα και αυλού βραχίονα,
ηλιόκυκλη και ηλιόκροκη, μελωδέ, πανσώτειρα, υψηλώνυμη, λίκνο του πανευχέτη
Κρητός ποιητή, αξιότεχνη και αξιότεκνη, γη κρόκου, Διός ευλογία και θεών
κατάλυμα, αγήραντη, κοσμική και γηγενή, Νεστόρια, Ιθάκη, όναρ, ψυχών
περιρρέουσα, αυγινή, φωτόφυλλη και φιλόφωτη, βοτανική, άθλων φαρέτρα, Αχίλλεια,
Δανάη, δημοκρατική, έμμετρη, ανεκτίμητη και άμετρη, Σαπφική, Ολυμπία και
Ολυμπιακή, Δήλεια, διαλογική, ευσταλάζουσα, άστρων άπτουσα, ωδική,
ταπεινή και υψηλόφρονη, σπερματική, ευτάλαντη, ζεφυρική, ζωηφόρε, ενάλια, κοσμογεννήτρα, καλλικόσμητη, λογχοφόρε και λογοφόρε,
μελίρρυτη, μητέρα Μινύων, ιερόγλυκη, Εκαέργη
και Υπερόχη, Χάριτα, Φθία και Μυρμιδόνεια, αειπόθητη, μήτρα Ολύμπου και
Ταϋγέτου, ευχέτειρα, ηνίοχε, φάρε, Εστιάδα, Ερατώ και
Ευτέρπη, απειρόχαρη, αιθεροβάδιστη και υψοβάδιστη, ηρωική και ειρηνόχαρη,
Ευρυφάεσσα, Ευρώπη και Ευρυόπη, φλογώδη και πυρόφθαλμη, κυανοβολούσα,
Ηλυσία, κισσέ, οδοιπόρε και πτεροφόρε, δροσοσταγή και παντυδάτινη δρόσε, Τηθύ, Κορυφαία, βαθυσέβαστη και πολυσέβαστη, υπερύψιστη, ιερή γεω-δέτηρα, υπέρτερη, μέλισσα πάνκαρπη και πανκάρπητη,
υπερχθόνια, ιερέ όμβρε, ασκητική,
αστρομειδή και ηλιοστεφή, Αχαϊκή, Δωρική
και Ιωνική, ανθόμορφη, γλυκύτροπη και γλυκόψυχη, πολύπνοη, θεόμορφη και
ανθρωπόμορφη, δάφνης θρόισμα, ίμερε, ιερόφυτη, ιερόφωτη
και ιερόφωνη, Ευκλεία, ιδεόκαρπη και ιδεοκάρπητη, κοσμαυγή, ευστέφανη και
καλλιστέφανη, λευκόπεπλη και
χρυσόπεπλη, μάννα, γλυκύνεμη και προσήνεμη, πολυφήμιστη, στάχυ, ταπεινή και
υψηλόφρονη, αειτέκουσα και αειτρέφουσα, ηλιοβλέφαρη και ηλιόμορφη, στήμονα, μυστηριακή,
υπερχθόνια, ξένια και φιλάνθρωπη, πολύπτυχη και ωραιόπτυχη, Ανατολική και
Εσπερία, Νυμφία ηδίστη...
Γιώργος Τσακιράκης Κρης
***
Και λίγα "άνθη του κακού για μια πατρίδα":
πικροτραφή, κακοφήμιστη, πολύλυπη, οδυνοσύχναστη, αιμάσσουσα, από τέκνων
προδιδόμενη, ενίοτε κακότεκνη αλλά και αξιότεκνη, τοξευόμενη, πυροβάδιστη,
στενάζουσα και σταυρική, πολυδάκρυτη, κακό-μοιρη και πολύμοιρη, δακρυένδυτη,
ακανθοβαίνουσα, πολυαλγή...
_____
"Τα Άνθη του Καλού για μια Πατρίδα" - που δίνονται πλέον στο σύνολό τους - δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με "Τα
άνθη του κακού" του Μποντλέρ και δεν συναντιούνται σε κανένα απολύτως
σημείο μ' αυτά και σε καμιά καμπή. Και είναι απολύτως αδύνατο να έχουν
μεταφραστική, λεκτική ή νοηματική σχέση ή συνάφεια με αυτά. Ούτε καν
προσθέτουν ή αφαιρούν τίποτε τα μεν στα δε. Και μια ακόμα επισήμανση.
"Τα άνθη του καλού για μια Πατρίδα" δεν τα καταχωρώ σαν ποίηση. Είναι κάτι
"άλλο" και στοχεύουν αλλού.... δες ελληνικούς καιρούς, περασμένους και
τωρινούς, ίσως και μελλούμενους. Εξ ου και η "πρόταση" και η "(παρα)δειγματικότητά" τους στην Ενότητα. Αν τώρα, κάποιος αναγνώστης τα αισθανθεί, από την έσω πλευρά του, σαν ποιητικό κείμενο έξω από ποιητικούς κανόνες κι από το καθιερωμένο ποιητικό σχήμα-σώμα , ελπίζω πως θα αναταχθεί και ο ίδιος και θα χαρεί αναλόγως. Μαζί του, ομολογώ, κι εγώ.
Οι
τίτλοι είναι θεμιτό να παραφράζονται... ιδιαίτερα προς το Καλό. Αυτό
είναι το μοναδικό "διαφορετικά κοινό" με τον Μποντλέρ.
