ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ / Τ' ΑΓΡΙΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΙΧΟΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΙΧΟΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ | Posted on 5:09 μ.μ.
0
Ο κόρακας
Γιατί φωνάζει ο κόρακας στο βουνό πάνω;
Εφτά 'χει κορακόπουλα που τα λατρεύει.
Είναι όμορφα, πολύ όμορφα, κρώζει και κρώζει.
Πηγαίνετε, πηγαίνετε στο βουνό πάνω
και μέσα στην παλιά φωλιά θα δείτε τότε
εφτά στρογγυλομάτικα μωρά, μωράκια,
τα εφτά μου κορακόπουλα που τα λατρεύω!
*
Τα κοριτσάκια
Απ' το χέρι κρατημένα,
στον αγροτικό το δρόμο,
σαν πηγαίνουν, τοσοδούλια
μοιάζουμε πουλιά:
το τραγούδι τους ως λένε
κάνουν και τα τσόκαρά τους
να λαλούν, τα τσόκαρά τους
τα καλλίφωνα.
κι όπως πάνε, κόβουν άνθη
να στολίσουν τα μαλλιά τους,
τοσοδούλια κουνελάκια
μοιάζουνε, θαρρείς.
και, ή χορεύουν ή πηδάνε,
κάνουν και τα τσόκαρά τους
να λαλούν, τα τσόκαρά τους
τα καλλίφωνα.
*
Το άνθος της πορτοκαλιάς
Τον καιρό που περνούνε οι αύρες του νότου
το άρωμά του διαχύνει το πορτοκαλάνθι,
και τη νύχτα που ανοίγει το πορτοκαλάνθι,
κάτασπρο φαίνεται τ' Ουρανού το Ποτάμι.
Τρία άστρα, τέσσερα άστρα, δώδεκα άστρα...
Άστρα μετρώντας, νύσταξα δίχως να θέλω:
Και δίχως να το θέλω γλυκός ήρθεν ο ύπνος
κι ακίνητον ως το πρωί με κράτησε ο ύπνος...
Τον καιρό που περνούνε οι αύρες του νότου,
το άρωμά του διαχύνει το πορτοκαλάνθι...
*
Ο σπουργίτης
Σ' ένα κλαδάκι σφενταμιού
σπουργίτης
με φουσκωμένο πούπουλο
τρέμει όλος.
Γιατί τρέμεις ολόκληρος
σπουργίτι;
Θυμός μεγάλος μ' έπιασε
και τρέμω.
Γιατί, σπουργίτι, θύμωσες
και τρέμεις;
Δεν ξέρω γιατί θύμωσα
και τρέμω.
Τ' άγρια χρυσάνθεμα, ιαπωνικό τραγούδι
Γιατί φωνάζει ο κόρακας στο βουνό πάνω;
Εφτά 'χει κορακόπουλα που τα λατρεύει.
Είναι όμορφα, πολύ όμορφα, κρώζει και κρώζει.
Πηγαίνετε, πηγαίνετε στο βουνό πάνω
και μέσα στην παλιά φωλιά θα δείτε τότε
εφτά στρογγυλομάτικα μωρά, μωράκια,
τα εφτά μου κορακόπουλα που τα λατρεύω!
*
Τα κοριτσάκια
Απ' το χέρι κρατημένα,
στον αγροτικό το δρόμο,
σαν πηγαίνουν, τοσοδούλια
μοιάζουμε πουλιά:
το τραγούδι τους ως λένε
κάνουν και τα τσόκαρά τους
να λαλούν, τα τσόκαρά τους
τα καλλίφωνα.
κι όπως πάνε, κόβουν άνθη
να στολίσουν τα μαλλιά τους,
τοσοδούλια κουνελάκια
μοιάζουνε, θαρρείς.
και, ή χορεύουν ή πηδάνε,
κάνουν και τα τσόκαρά τους
να λαλούν, τα τσόκαρά τους
τα καλλίφωνα.
*
Το άνθος της πορτοκαλιάς
Τον καιρό που περνούνε οι αύρες του νότου
το άρωμά του διαχύνει το πορτοκαλάνθι,
και τη νύχτα που ανοίγει το πορτοκαλάνθι,
κάτασπρο φαίνεται τ' Ουρανού το Ποτάμι.
Τρία άστρα, τέσσερα άστρα, δώδεκα άστρα...
Άστρα μετρώντας, νύσταξα δίχως να θέλω:
Και δίχως να το θέλω γλυκός ήρθεν ο ύπνος
κι ακίνητον ως το πρωί με κράτησε ο ύπνος...
Τον καιρό που περνούνε οι αύρες του νότου,
το άρωμά του διαχύνει το πορτοκαλάνθι...
*
Ο σπουργίτης
Σ' ένα κλαδάκι σφενταμιού
σπουργίτης
με φουσκωμένο πούπουλο
τρέμει όλος.
Γιατί τρέμεις ολόκληρος
σπουργίτι;
Θυμός μεγάλος μ' έπιασε
και τρέμω.
Γιατί, σπουργίτι, θύμωσες
και τρέμεις;
Δεν ξέρω γιατί θύμωσα
και τρέμω.
*
Τ' άγρια χρυσάνθεμα, ιαπωνικό τραγούδι