Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 1:03 μ.μ.

0

Η ΔΕΚΑΤΗ ΕΝΑΤΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΥΛΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΣΤΙΣ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ.

Η (δέκατη όγδοη) ανανέωση ύλης της ιστοσελίδας ολοκληρώθηκε στις 30 Απρίλη. Η επόμενη ανανέωση θα γίνει στις 30 Αυγούστου 2014.
Το συνολικό περιεχόμενο υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα που, στο σύνολό τους, ανήκουν στους δημιουργούς.
Οι καταχωρήσεις ήταν και θα παραμείνουν πάντοτε απολύτως αφιλοκερδείς.
Ειδικοί κωδικοί πρόσθετης πνευματικής κατοχύρωσης: RE298927145GR και RE298927146GR. 

Ηθική σημείωση: Η εμφάνιση της επισκεψιμότητας ανατέθηκε αποκλειστικά στη google, δεδομένου ότι τα στατιστικά της είναι απολύτως πιο έγκυρα και δεν επιδέχονται αλλοίωση.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΡΑΣ, ΛΕΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΣ / ΕΥΤΥΧΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ, Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ, ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΡΙΩΝ ΗΧΩΝ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:44 μ.μ.

0

Μιχάλης Γκανάς

Προσωπικό     
  
Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως σαν καθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ’μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ’ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.

 *

Αλέξανδρος Μπάρας

Λέων Αφρικανικός - Σουδάν

 Η πινακίδα αυτή, βαλμένη στο κλουβί του
για τους περίεργους του «Ζωολογικού»,
πόσες φορές δεν ξέβαψεν από τα καλοκαίρια
που πέρασαν και πέρασαν,
πόσες φορές δεν βάφτηκε ξανά!..
Σε τόσα έτη αιχμαλωσίας,
πόσα και πόσα χιλιόμετρα
ανυπομονησίας,
περπατημένα σε δέκα τετραγωνικά!..
Εικοσιτετράωροι αιώνες τον έκαμαν νευρασθενή
χωρίς να τον δαμάσουν.
Δεν πιάστηκε δα και μικρός,
για να μην έχει παρελθόν, να μη θυμάται…
Απεναντίας! Η μνήμη του στον τόπο της!
Εκείνες του Μπαχρ-Ελ-Γκαζάλ οι νύχτες, τότε,
οι τόσο φωτεινές…
οι πρώτοι του έρωτες κάτω από τ’ άστρα…
οι θριαμβικές διαδρομές στα μάκρη της ερήμου…
τα χόρτα απ’ όπου τις γαζέλες καιροφυλακτούσε…
οι βράχοι που ήλιος τροπικός τους πυρπολούσε…
ο ποταμός που ξεδιψούσε…-που είναι; που είναι;
πόσος καιρός να πέρασε; πόσος καιρός;
Εικοσιτετράωροι αιώνες τον έκαμαν νευρασθενή
χωρίς να τον δαμάσουν…
Το όλον του ακόμα μεγαλοπρεπές,
όσο κι αν πέρασαν τα έτη,
παρ’ όλες τις μεγάλες κακουχίες
που υπέφερε μες τον Παγκόσμιο πόλεμο,
με οικονομίες στις τροφές και άλλες αθλιότητες.
Το θηριώδες από τα μάτια του δεν έφυγε,
όσο και αν πέρασαν τα έτη,
δεμένοι μύες στο σώμα του σφικτά
κι ωραία πάντα η χαίτη,
όσο κι αν πέρασαν τα έτη…
Δεν αγρεύει πια, δεν εξανίσταται
-όχι πως του ’γινε συνήθεια η σκλαβιά και πως την υποφέρει,
αλλά, μονάχα από συναίσθηση, περιφρονεί
και στέκεται στο ύψος του!
Η Κυριακή σαν έρχεται το ξέρει
-από λεπτή διαίσθηση την έμαθε,
με το συνωστισμό της, με τ’ αναιδή κυνάρια
στων κυριών τις αγκαλιές, που ’ρχονται και γαβγίζουνε
έξω από το κλουβί του, που χαίρονται τον κόσμο,
ενώ διαρκώς πεθαίνει…Δεν πιάστηκε δα και μικρός,
για να μην έχει παρελθόν, να μη θυμάται…
Ω νύχτες του Μπαχρ-Ελ-Γκαζάλ κάτω από τ’ άστρα!...


*

Ευτυχία - Αλεξάνδρα Λουκίδου

Η αληθινή μας ηλικία 

Με ήχο εκκωφαντικό, αντίθετα προς τη φορά
των τρένων, θα πετάξουμε.
Μπροστά περνώντας από τις προσόψεις των κτηρίων
τις ραγισματιές θα επιδέσουμε που αιμορραγούν
νήματα της ομίχλης
φεγγίζουν σάρκα αφίλητη και μούχλα ανάμεσα
στα δάχτυλα
- τόπο αγαπημένο να νυκτερεύει την αϋπνία της
η μνήμη.

Στάζει και νότισε η ζωή άχρηστες ώρες μιας ψυχής
αποκλεισμένης από τον εαυτό της.

Ίσως πια τίποτα δεν είναι αληθινό
παρά μονάχα οι κάθετες λουρίδες ενός γαλάζιου
ορίζοντα
πίσω απ' τα κάγκελα αυτής της κρύας φυλακής.
Και πού να θυμηθείς κάποιον να μας μιλήσει βάσιμα
για την καταγωγή των κίτρων
ή σε ποιον χρωστάμε τη συμπαγή απελπισία
όταν ο έρωτας εκτίει την ποινή του
και ποια είναι άραγε η πραγματική μας ηλικία
αφού στις τσέπες κρύβουμε τα χέρια μας
μ’ όλους αυτούς τους γυάλινους βόλους
που ακόμα ευωδιάζουν αλάνα κι αγριόχορτο.

Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ, κρης, ΑΦΙΕΡΩΜΑ Ή ΜΟΝΟΛΟΓΙΑ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:44 μ.μ.

0




(Λοιπόν; να επιστρέφει κανείς, αγαπητοί μου; Να επιστρέφει, εκεί όπου δεν υπάρχουν πλέον δρόμοι. Ίσως από εκεί ν' αρχίζουν οι πιο βαθιές ρίζες του λαού και της ποίησης).

Μπαλάντα 21

Με λαϊκές παρλάτες - σαν σάπια
πραμμάτεια λαϊκής που ξεσκολνάει
ριγμένη καταγής - θα σας διαλαλήσω,
αδερκείς κι αντίχρεοι αλλαντοπώλες.

Διάφθοροι προδότες του Έλληνος
Παρνασσού, τυφλίζοντες Κρόνιπποι
βόες, μαστορικά τα ζάρια ρίξατε
πίσω απ' την πλάτη του φτωχού.**

*

Ψυχή του Ζορμπά ανελέητη

Λαέ μου ασφόδελε
και λιβάδι,
θεμελιωμένη θύελλα,
λαέ γεννημένε
σ' αρχιπέλαγα,
ψήγμα προδομένων 
κιόνων, εικοσάχρονε 
πονηρέ γέροντα,
ψυχή του Ζορμπά 
ανελέητη, λαέ τραγούδι
μιας άλαλης μουσικής
κι ωστόσο αλλόφρονης,
άμυαλε ξοδευτή των 
Εσπερινών, αθώε κλέφτη
της ψυχής σου, όρτσα 
πανί του ανέμου
λοξό στο μεσουράνημα,
μη με καλείς να
διαβάσω τη μοίρα σου
μες την παλάμη μου,
σμιλεύοντας τρυφερές
ψυχές σε ψυχρά 
σιδεράδικα, σ' απότομες
υγρές όχθες με
κολπίσκους μετέωρους.

*

Κι απομένει η Ποίηση

Οι κινηματογράφοι δεν διαθέτουν
πλέον παρηγοριές από Βέγγο, πλατείες
από βότσαλο και πασατέμπο.

Το μεσημεριανό περιλαμβάνει
έναν λωτό και μισό βλέμμα
και οι ερωτικές συνευρέσεις
γίνονται με χαλαρή στύση.

Χάθηκε κι ο ρεαλισμός
των συνοικιακών ζαχαροπλαστείων.

Το χιούμορ ολοκληρώνεται συνοπτικά
από δυο μπουκιές, τα χέρια διαθέτουν
μόνο δυο δάχτυλα, τα χείλη και τα 
μάτια παραμένουν δυο ωστόσο,
για τη συνοφρύωση.

Φημολογείται πως η νέα κατάσταση
ενδέχεται να καθιερωθεί με Νόμο.

Κι απομένει η Ποίηση για να
ολοκληρώσει το χαμένο δείπνο.

Γιώργος Τσακιράκης, κρης

__________

** Απ' τη συλλογή "Οι μπαλάντες των κλεφτών"


- "Αλλαντοπώλες". Ο "αλλαντοπώλης" είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες στην κωμωδία του Αριστοφάνη "Ιππής". Είναι χρήσιμο να ανατρέξετε στην ενότητα "Σελίδες θεάτρου", όπου θα βρείτε αποσπάσματα της κωμωδίας και θα κατατοπιστείτε για το ρόλο του, όπως και για το ρόλο του Κλέωνα.  
-"Κρόνιπποι βόες". Ο Κρόνος, εξαιτίας της σχέσης του με τον παρελθόντα χρόνο, εχρησιμοποιείτο στην αρχαία Αθήνα σαν προσβλητικό επώνυμο. "Κρόνιππος", "παλιάλογο", ξεμωραμένος.

__________

"Στην ποίηση καμιά λέξη δεν θεωρείται παρωχημένη".

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΟ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ / ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ, ΠΟ ΤΣΟΥ-Ι, ΟΨΕΙΣ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:42 μ.μ.

0


Πο Τσου-ι, 722-846 μ.Χ. 
  
Μαζί με το γέρο του ρέματος

Η καρδιά των ανθρώπων αγαπάει το χρυσάφι και
το νεφρίτη,
το στόμα των ανθρώπων λαχταράει το κρασί και 
το κρέας.
Του γέρου ερημίτη, όχι.
Πίνει απ' την κολοκύθα του, κι άλλο δεν θέλει.
Νότια στο ρέμα κόβει καυσόξυλα και χορτάρι,
νότια στο ρέμα έχει στήσει τοίχο και στέγη.
Κάθε χρόνο σπέρνει ένα στρέμμα μοναχά,
την άνοιξη φέρνει δυο μοσχάρια.
Μ' αυτά βρίσκει μεγάλη ανάπαυση,
πέρ' απ' αυτά δεν έχει επιθυμία κι έγνοια.
Τυχαία τον βρήκα περπατώντας δίπλα στο νερό,
με φιλοξένησε και με κοίμισε στην αχυροκαλύβα του.
Όταν έφυγα απ' αυτόν για την αγορά και την αυλή,
ο γέρος με ρώτησε το μισθό και την τάξη μου.
Αμφιβάλλοντας στο λόγο μου γέλασε δυνατά και πολύ:
"Οι ιδιαίτεροι Σύμβουλοι δεν κοιμούνται σε αποθήκες".

*

Όνειρο για ανέβασμα στο βουνό

Τη νύχτα, στ' όνειρό μου, ανέβαινα ορμητικά ένα βουνό
προχωρώντας μοναχός με το ραβδί μου από λιόπρινο.
Χίλια βράχια, εκατό πεδιάδες,
ανεξερεύνητο τίποτα δεν έμεινε στον ύπνο μου,
όμως διόλου δεν κουράστηκαν τα πόδια μου
και το βήμα μου ήταν γερό καθώς τις μέρες της νιότης μου.
Μπορεί αυτό να γίνεται γιατί, όταν γυρίζει πίσω ο νους,
γυρίζει και το σώμα στην πρωτινή του κατάσταση;
Και μπορεί αυτό να γίνεται, όπως ανάμεσα σε σώμα και ψυχή,
γιατί, αν το σώμα ατονεί, μένει πάντα δυνατή η ψυχή;
Σώμα και ψυχή - και τα δυο ματαιότητες.
Όνειρο και περπάτημα - και τα δυο όχι στ' αλήθεια
όμοια.
Τη μέρα τα πόδια μου παραπατάνε παράλυτα,
τη νύχτα τα βήματά μου ανεβαίνουν γερά τους λόφους.
Καθώς μέρα και νύχτα είναι ίσα μοιρασμένες,
από τα δυο κερδίζω όσο χάνω. 

__________

Ο Πο Τσου-ι, είναι ένας από τους Κινέζους αναχωρητές ποιητές, οπαδούς της μόνωσης. Ποιητές που πραγματοποιούσαν ένα όνειρο, όταν απαλλάσσονταν απ' τις ανάγκες της δημόσιας υπηρεσίας, άλλοι που ξέφευγαν για λίγο από τη συμβατική ζωή ή βρίσκονταν σε αναγκαστική μόνωση, κάποιοι πιο αποφασιστικοί για ανυπότακτες συμπεριφορές και κάποιοι ολότελα επαναστατικοί και αδιάφοροι για κάθε τυπικό, κοινωνικό ή πνευματικό όρο. Στην κλίμακα αυτών των ποιητών εκφράζεται μια ιδιαίτερη στάση ζωής. Πρόκειται για ποίηση πνευματικά επίκαιρη και ριζοσπαστική, προπαντός γιατί συνιστά μια πρόταση αντιμετώπισης της κοινωνικής ζωής, όταν αυτή αφαιρεί απ' το πρόσωπο τις δυνατότητες αυτοπραγμάτωσής του.                                                                       

*

Η τάση για μόνωση είναι ίσως διαδεδομένη στην έντεχνη ποίηση, με την έννοια ότι η δημιουργία της πρϋποθέτει την απελευθέρωση από τις συμβατικότητες, την περισυλλογή και την βαθύτατη προσωπική θεώρηση των πραγμάτων. Και ίσως αυτή η οπτική είναι για τον ποιητή ο μόνος τρόπος που έχει ν' αποκατασταθεί στην πηγαία κοινωνική του φύση και στην άμεση επαφή του με τους ανθρώπους και με τα πράγματα.

μετάφραση, σημειώσεις, Σωκράτης Σκαρτσής

ΕΝΕΡΓΕΙΑ - ΑΠΟΛΥΤΟ, ΕΡΓΟΧΕΙΡΑ, ΣΟΥ-Κ'ΟΥΝΓΚ Τ'ΟΥ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ...ΣΠΑΝΙΑ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:41 μ.μ.

0


Ενέργεια - Απόλυτο

Το ξόδεμα της δύναμης οδηγεί σ' εξωτερική φθορά,
πνευματική ύπαρξη σημαίνει εσωτερική πληρότητα.
Να επιστρέψουμε στο Τίποτα και να μπούμε στο
Απόλυτο,
θησαυρίζοντας δύναμη για Ενέργεια.
Φορτωμένοι μ' αιώνιες αρχές,
μέσα απ' το δυνατό κενό,
όπου μάζες σύννεφων σκοτεινιάζουν
κι άνεμος φυσάει ασταμάτητα γύρω,
πέρ' απ' το όριο των ιδεών,
να κερδίσουμε το Κάστρο
και να κρατηθούμε εκεί γερά χωρίς βία,
τρεφόμενοι από μια ανεξάντλητη πηγή.

*

Εργόχειρα

Αν το πνεύμα έχει πλούτο και τάξη,
μπορείς να φτιάσεις φως απ' το κίτρινο χρυσάφι.
Οι πλούσιες τέρψεις εξατμίζονται γρήγορα,
οι απλές χαρές όλο βαθαίνουν.
Ένα σύννεφο ομίχλης κρεμάμενο στην όχθη
του ποταμού,
ρόδινα λουλούδια μυγδαλιάς στο μάκρος του κλαδιού,
μια λουλουδοκλεισμένη κατοικία κάτω απ' το φεγγάρι,
μια βαμμένη γέφυρα που μισοφαίνεται στη σκιά,
μια χρυσή κούπα γεμάτη κρασί,
ένας φίλος με το χέρι στο λαούτο.
Πάρε αυτά και μείνε ευχαριστημένος.
Θα φουσκώσουν την καρδιά κάτω από το ρούχο σου.

Σου-Κ'ουνγκ Του

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ ΚΑΛΥΨΗ, ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΡΕΘΙΣΜΑ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:40 μ.μ.

0


Τρυφερή χαμογελαστή κάλυψη

ΣΑΠΦΩ, ΔΥΟ ΝΕΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΠΥΡΟ ΤΟΥ 3ου αι. μ.Χ., ΚΛΑΣΙΚΑ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 12:38 μ.μ.

0



  1. Τα ποιήματα είναι δύο, αλλά το πληρέστερο και πιο προσβάσιμο είναι το πρώτο.

    ἀλλ’ ἄϊ θρύλησθα Χάραξον ἔλθην
    νᾶϊ σὺµ πλήαι· τὰ µέν, οἴομαι, Ζεῦς
    οἶδε σύµπαντές τε θέοι· σὲ δ’ οὐ χρῆ
    […] ταῦτα νόησθαι,

    ἀλλὰ καὶ πέµπην ἔµε καὶ κέλεσθαι
    πόλλα λίσσεσθαι βασίληαν Ἤραν
    ἐξίκεσθαι τυίδε σάαν ἄγοντα
    […]νᾶα Χάραξον,

    κἄµµ’ ἐπεύρην ἀρτέμεας· τὰ δ’ ἄλλα
    πάντα δαιµόνεσσιν ἐπιτρόπωµεν·
    εὐδίαι γ̣ὰρ ἐκ µεγάλαν ἀήταν
    […]αἶψα πέλονται·

    τῶν κε βόλληται βασίλευς Ὀλύµπω
    δαίµον’ ἐκ πόνων ἐπάρωγον ἤδη
    περτρόπην, κῆνοι μάκαρες πέλονται
    […]καὶ πολύολβοι.

    κἄµµες, αἴ κε τὰν κεφάλαν ἀέργ̣η
    Λάριχος καὶ δήποτ’ ἄνηρ γένηται,
    καὶ µάλ’ ἐκ πόλλαν βαρυθυμίαν κεν
    […]αἶψα λύθειµεν.


    Ακολουθούν αρκετές μεταφράσεις και η μεταφορά του στη Νέα Ελληνική:

    But you always chatter that Charaxus is coming,
    His ship laden with cargo. That much, I reckon, only Zeus
    Knows, and all the gods; but you, you should not
    Think these thoughts,

    Just send me along, and command me
    To offer many prayers to Queen Hera
    That Charaxus should arrive here, with
    His ship intact,

    And find us safe. For the rest,
    Let us turn it all over to higher powers;
    For periods of calm quickly follow after
    Great squalls.

    They whose fortune the king of Olympus wishes
    Now to turn from trouble
    to [ … ] are blessed
    and lucky beyond compare.

    As for us, if Larichus should [ … ] his head
    And at some point become a man,
    Then from full many a despair
    Would we be swiftly freed.


    Tim Whitmarsh, The Guardian, Πέμπτη, 30 Ιανουαρίου 2014

    *

    Oh but you keep on rambling that Charaxos is coming,
    with a full ship. These things, I guess, Zeus
    knows, and all the other gods. But you shouldn't
    guess at them;

    Instead, (you should) send me and ask me
    to make many prayers of Queen Hera
    for him to come home, here, guiding safe
    his ship, Charaxos

    And to find us safe and sound. Other things,
    All of them, let us hand over to the gods
    For fair weather from great gales
    Comes quickly

    Those, whom the Lord of Olympos wishes
    To send a guardian spirit, relief from toil,
    They become blessed
    And wealthy

    And we, if with his brow unmarked by labor
    Larichos should some day become a man,
    Would quickly be delivered of a great heaviness of heart


    Luther College Classics Department, 29 Ιανουαρίου 2014




    Μα πάντα φλυαρείς ότι θα έρθει ο Χάραξος
    με το καράβι πλήρες. Τούτο —νομίζω— το ξέρει
    ο Δίας και όλοι οι θεοί. Εσύ δεν πρέπει αυτό
    να το στοχάζεσαι καθόλου,

    αλλά να στέλνεις και να με παρακαλάς
    την Ήρα τη βασίλισσα θερμά να ικετεύω
    ο Χάραξος εδώ να φτάσει,
    το πλοίο σου φέρνοντας,

    και να μας βρει αβλαβείς. Όλα τα άλλα
    στους θεούς ας τα αφήσουμε.
    Γοργά η νηνεμία έρχεται
    μετά από μεγάλο ανέμου φύσημα.

    Αν θέλει ο βασιλιάς του Ολύμπου,
    ήδη θεό βοηθό στα βάσανα τους
    έστειλε κι εκείνοι ευλογημένοι
    και τρισόλβιοι θα 'ναι.

    Εμείς, αν μεγαλώσει
    [*]
    ο Λάριχος και γίνει επιτέλους άντρας,
    από πολύ βαριά αθυμία
    γοργά θα απαλλαγούμε


    Από τον Σταύρο Γκιργκένη απ' τη Θεσσαλονίκη,
    διδάκτορα κλασικής φιλολογίας, συνεργάτη στη σειρά της αρχαίας ελληνικής γραμματείας των εκδόσεων Ζήτρος, και ερασιτέχνη ποιητή.

    Αναρτήθηκε την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014
    [*] Ο Γκιργκένης υποθέτει γραφή ἀέρρῃ αντί του ἀέργη (= ἀέργῃ), που δίνει ο Obink. Το ἀέρρω είναι λεσβιακή υποτακτική του ἀείρω = υψώνω. Άρα κεφαλάν ἀέρρῃ = (κυριολέκτικά) υψώνει το κεφάλι = (μεταφορικά) κερδίζει ύψος, μεγαλώνει.




    Πρώτος το μετάφρασε (στις 19 Ιανουαρίου 2014) ο Ιταλός, Φράνκο Φερράρι:

    Ma tu non fai che ripetere che Carasso è arrivato
    con la nave stracolma: è cosa, credo,
    che sanno Zeus e tutti gli dèi, ma non a questo
    tu devi pensare,

    bensì a congedarmi e invitarmi a rivolgere
    molte suppliche a Era sovrana perché
    giunga fin qua portando in salvo
    la sua nave Carasso

    e sane e salve (o ‘sani e salvi’) ci trovi:
    tutto il resto affidiamolo ai numi,
    ché a grandi tempeste d’improvviso
    succede il bel tempo.

    Coloro a cui il sovrano d’Olimpo voglia
    mandare un demone che infine li protegga
    dalle traversie, quelli diventano felici
    e molto prosperi.

    Anche noi, se alzasse la testa Larico
    e diventasse finalmente un vero uomo,
    allora sì che saremmo subito liberate (o ‘liberati’)
    da molte tristezze.


    Franco Ferrari
  2. The Brothers Poem

    Oh, not again — “Charaxos has arrived!
    His ship was full!” Well, that’s for Zeus
    And all the other gods to know.

    ..............Don’t think of that,

    But tell me, “go and pour out many prayers
    To Hera, and beseech the queen
    That he should bring his ship back home

    ..............Safely to port,

    And find us sound and healthy.” For the rest,
    Let’s simply leave it to the gods:
    Great stormy blasts go by and soon

    ..............Give way to calm.

    Sometimes a heavenly helper comes, if that’s
    The way Zeus wills, and guides a person round
    To safety: and then blessedness and wealth

    ..............Become one’s lot.

    And us? If Larichos would raise his head,
    If only he might one day be a man.
    The deep and dreary draggings of our soul

    ..............We’d lift to joy.

    .......................Translated by Christopher Pelling TLS February 7, 2014


    Το πρώτο ποίημα απέκτησε ήδη τον τίτλο του: The Brothers Poem. Όσο για την υποδοχή του, οι εντυπώσεις είναι μοιρασμένες. Ο εκδότης (Dirk Obbink) εξηγεί διά μακρών στο TLS τι το εξαιρετικό, και αντάξιο της Σαπφώς όπως τη γνωρίζουμε μέχρι τώρα, βρίσκει. Ο πολύς Martin West δήλωσε ότι δεν εντυπωσιάστηκε: “The poem is not one of her most poignant: as I see it, we have a young Sappho, perhaps still a teenager, addressing her mother and worried about their domestic circumstances”, (Το ποίημα, δεν είναι απ' τα πιο σημαντικά της. Όπως εγώ το βλέπω, έχουμε μια νεαρή Σαπφώ, ίσως ακόμα έφηβη, που γράφει στη μητέρα της και είναι στεναχωρημένη απ' τις οικογενειακές περιστάσεις", Martin West)
    *
    Ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης σημειώνει:

    Ο απόηχος έφτασε και σε μας με τα γνωστά τετριμμένα και παραφιλολογικά σχόλια. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να περιμένουμε να δούμε πρώτα το ίδιο το κείμενο επίσημα δημοσιευμένο και τον σχολιασμό του εκδότη, κάτι που, όπως πληροφορούμαστε, θα γίνει την άνοιξη στο γνωστό φιλολογικό περιοδικό Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. Ωστόσο μια μορφή του κειμένου έχει ήδη δημοσιευθεί στο Διαδίκτυο από τον ίδιο τον D. Obbink, πράγμα που μας βάζει στον πειρασμό και να το μεταφράσουμε (να το μεταγράψουμε, θα έλεγε ο Σεφέρης) και να το σχολιάσουμε με κάθε επιφύλαξη και συνεπόμενο ρίσκο. Μια παρατήρηση προτού προχωρήσουμε: δεν έχουμε λόγους να αμφισβητήσουμε τη γνησιότητα του ποιήματος, όμως δεν είναι συνηθισμένος τρόπος να ανοίγει ένα ποίημα με το αλλά, όπως εδώ - εκτός και αν ελλείπουν στίχοι.
    Reply With Quote
  3. The Brothers Poem by Sappho

    But constantly you prattle that Charaxos
    has returned with his ship loaded. About that
    Zeus knows, I suspect, and all the gods. You must
    [………………….]not think of these things,

    but come with me and offer many entreaties
    to queenly Hera, that she shall give order
    that Charaxos reach home, bringing here with him
    [………………….]his ship in safety,

    and find us unharmed. Let’s turn over all our
    other concerns to the powers of heaven.
    For after great tempests calm skies develop
    [………………….]all of a sudden.

    Whenever the king of Olympos decides
    to make people’s deity turn helpful now
    after toils, they come to be blessed and have
    [………………….]loads of resources.

    As for us, if Larichos lifts his head up,
    and at last becomes in his due time a man,
    we would be free of much heavy-heartedness
    [………………….]all of a sudden.

    RICHARD JANKO





    There you go windbagging about Charaxos again—will he waft into port?
    will he not?—yawn. Let the gods simplify this. Or send me! I’ve got
    the holy socks and tang to bring Hera over to our side: presto
    Charaxos, cocktails all round!

    Now tip all that other worry into the box marked Looking for a Miracle.
    Red weather can die away on a dime (as you know)
    and if some god blows you a kiss, peacocks sweep the room
    handing out coupons.

    As for us—if lazyboy Larichos ever lifts his head
    and turns into a man who can whistle Dixie,
    goodbye family gloom! We’ll run our fingers
    through his beard and laugh.

    ANNE CARSON






    You keep going about Charaxos, how
    he’s there now, his ship fully laden; but that
    only Zeus and all the other gods know—
    [………………….]you’re not to know it:

    you should be sending me instead out to pray
    over again, piously, all the time, to
    Hera for Charaxus to come back this way
    [………………….]bringing the ship through,

    and find us safe here; everything else we must
    turn over to higher-powers, for good
    weather sometimes carries the very worst
    [………………….]storm as a prelude.

    When and if the king of Olympos wills it,
    help can come from somewhere, and turn things around;
    people get rich, fortunate, when it falls out
    [………………….]well on the rebound.

    Even we—if Larichus should ever get
    His head up and make himself known as a man—
    may find our bad luck on the turn, and may yet
    [………………….]see better fortune.

    PETER McDONALD





    But oh! You harp on—Charaxus is coming,
    With his ship, fully-laden! That’s for Zeus,
    I’d say, and all the other gods to know,

    [………………….]Not you to guess.

    Rather, send me to beseech Queen Hera,
    And plead and make her many prayers—Please
    Let Charaxus arrive here with his ship

    [………………….]In one piece

    And find us safe and sound. As for the rest,
    Let’s leave it to the powers that be. A calm
    Immedietely follows in the wake

    [………………….]Of a rough storm.

    For some, if the King of Olympus wills
    To change their lot from troubles to godspeed,
    They are the lucky ones, the prosperous,

    [………………….]Blessed indeed.

    But as for us, if Larichus would lift
    His head at last, and play a man’s part,
    Then what a cargo of cares at once would drop

    [………………….]From the heart.

    A.E. STALLINGS
     __________

    Περισσότερα στοιχεία για την ανακάλυψη των ποιημάτων μπορείτε να βρείτε στα:

    www.thedailybest.com (στην Αγγλική)
    www.lifo.gr (το αντίστοιχο κείμενο στην Ελληνική)
    http://heterophoton.blogspot.gr
    http://stoxasmos-politikh.blogspot.com
    www.lexilogia.gr