ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΟ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ / ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ, ΠΟ ΤΣΟΥ-Ι, ΟΨΕΙΣ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in ΟΨΕΙΣ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΑΙΩΝΩΝ | Posted on 12:42 μ.μ.
0
Μαζί με το γέρο του ρέματος
Η καρδιά των ανθρώπων αγαπάει το χρυσάφι και
το νεφρίτη,
το στόμα των ανθρώπων λαχταράει το κρασί και
το κρέας.
Του γέρου ερημίτη, όχι.
Πίνει απ' την κολοκύθα του, κι άλλο δεν θέλει.
Νότια στο ρέμα κόβει καυσόξυλα και χορτάρι,
νότια στο ρέμα έχει στήσει τοίχο και στέγη.
Κάθε χρόνο σπέρνει ένα στρέμμα μοναχά,
την άνοιξη φέρνει δυο μοσχάρια.
Μ' αυτά βρίσκει μεγάλη ανάπαυση,
πέρ' απ' αυτά δεν έχει επιθυμία κι έγνοια.
Τυχαία τον βρήκα περπατώντας δίπλα στο νερό,
με φιλοξένησε και με κοίμισε στην αχυροκαλύβα του.
Όταν έφυγα απ' αυτόν για την αγορά και την αυλή,
ο γέρος με ρώτησε το μισθό και την τάξη μου.
Αμφιβάλλοντας στο λόγο μου γέλασε δυνατά και πολύ:
"Οι ιδιαίτεροι Σύμβουλοι δεν κοιμούνται σε αποθήκες".
*
Όνειρο για ανέβασμα στο βουνό
Τη νύχτα, στ' όνειρό μου, ανέβαινα ορμητικά ένα βουνό
προχωρώντας μοναχός με το ραβδί μου από λιόπρινο.
Χίλια βράχια, εκατό πεδιάδες,
ανεξερεύνητο τίποτα δεν έμεινε στον ύπνο μου,
όμως διόλου δεν κουράστηκαν τα πόδια μου
και το βήμα μου ήταν γερό καθώς τις μέρες της νιότης μου.
Μπορεί αυτό να γίνεται γιατί, όταν γυρίζει πίσω ο νους,
γυρίζει και το σώμα στην πρωτινή του κατάσταση;
Και μπορεί αυτό να γίνεται, όπως ανάμεσα σε σώμα και ψυχή,
γιατί, αν το σώμα ατονεί, μένει πάντα δυνατή η ψυχή;
Σώμα και ψυχή - και τα δυο ματαιότητες.
Όνειρο και περπάτημα - και τα δυο όχι στ' αλήθεια
όμοια.
Τη μέρα τα πόδια μου παραπατάνε παράλυτα,
τη νύχτα τα βήματά μου ανεβαίνουν γερά τους λόφους.
Καθώς μέρα και νύχτα είναι ίσα μοιρασμένες,
από τα δυο κερδίζω όσο χάνω.
__________
Ο Πο Τσου-ι, είναι ένας από τους Κινέζους αναχωρητές ποιητές, οπαδούς της μόνωσης. Ποιητές που πραγματοποιούσαν ένα όνειρο, όταν απαλλάσσονταν απ' τις ανάγκες της δημόσιας υπηρεσίας, άλλοι που ξέφευγαν για λίγο από τη συμβατική ζωή ή βρίσκονταν σε αναγκαστική μόνωση, κάποιοι πιο αποφασιστικοί για ανυπότακτες συμπεριφορές και κάποιοι ολότελα επαναστατικοί και αδιάφοροι για κάθε τυπικό, κοινωνικό ή πνευματικό όρο. Στην κλίμακα αυτών των ποιητών εκφράζεται μια ιδιαίτερη στάση ζωής. Πρόκειται για ποίηση πνευματικά επίκαιρη και ριζοσπαστική, προπαντός γιατί συνιστά μια πρόταση αντιμετώπισης της κοινωνικής ζωής, όταν αυτή αφαιρεί απ' το πρόσωπο τις δυνατότητες αυτοπραγμάτωσής του.
*
Η τάση για μόνωση είναι ίσως διαδεδομένη στην έντεχνη ποίηση, με την έννοια ότι η δημιουργία της πρϋποθέτει την απελευθέρωση από τις συμβατικότητες, την περισυλλογή και την βαθύτατη προσωπική θεώρηση των πραγμάτων. Και ίσως αυτή η οπτική είναι για τον ποιητή ο μόνος τρόπος που έχει ν' αποκατασταθεί στην πηγαία κοινωνική του φύση και στην άμεση επαφή του με τους ανθρώπους και με τα πράγματα.
μετάφραση, σημειώσεις, Σωκράτης Σκαρτσής
