ΠΑΡΑ ΘΙΝ' ΑΛΟΣ, ΟΨΕΙΣ ΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 4:31 μ.μ.

0



Παρά θίν' αλός - τέσσερα ποιήματα για τη θάλασσα

Κλαυδιανού Αλεξανδρέα (περίπου 400 μ.Χ.)

Καθώς ποτέ, τη θάλασσα σαν έπλεα τη γαλάζια  
και τ' ανακατωνόμενα του πόντου έτρεμα βάθη,
στους πελαγίσους ήρθε μου ευχή να κάνω,
κι άμα μου πέταξε η φωνή, έσβησε τ' άγριο κύμα,
τ' ανέμου λούφαξε η βοή κ' εχάρηκα κι' ο ναύτης,
σαν του μεγάλου είδε Θεού μπροστά του τη βοήθεια,
έτσι και τώρα - τι είσ' εσύ Θεός της ωδής Φοίβε - 
του τραγουδιού μου θα ευχηθώ καλότυχο ταξίδι!
Προσγέλασέ μου κι άκουσε, γιατί με τη βουλή σου
είναι κι ο φόβος πιο μικρός κ' η ελπίδα πιο μεγάλη
καθώς τριγύρω απλώνεται της πόλης τ' Αλεξάντρου
το μέγα πέλαγος, ορμούν τα κύματα τα μύρια
και των λαών απανωτά. κ' εγώ σαν μουσοπόλος
ναύτης, με θάρρος κυβερνώ καράβι του Ελικώνος
και με τραγούδι φόρτωμα πρυμίζω προς τη δόξα.

*

Απ' τα Ορφικά

ΚΓ' Νηρέως

Εσύ, που θρόνο γαλανό τη ρίζα έχεις του πόντου
και με πενήντα χαίρεσαι μέσα στο κύμα κόρες,
που σου χορεύουν πάγκαλα, Νηρέα, θεέ μεγάλε,
βάθος της θάλασσας, της γης τέλος, αρχή των όλων,
που σείεις το βάθρο το ιερό της Δήμητρας, σαν κλείνεις
όποια πνοή φυσομανά μες τους βαθυούς κρυψώνες,
μόνο μακάριε τους σεισμούς απότρεπε και πέμπε
χαρά στους μύστες, ήσυχην υγεία, γλυκείαν ειρήνη!

*

Ιουλιανού Αιγυπτίου (530 μ.Χ.)

Το δίχτυ τούτο κρέμασε στες Νύφες ο Κινύρας,
τι να το ρίχνει δεν μπορεί σαν άλλοτε μακριά.
Χαρά σας, ψάρια! Βλέπετε πως του ψαρά το γήρας
και του πελάου τώρα πια χαρίζει λευτεριά.

*

Αφιέρωμα ναυαγού

Στον Ποσειδώνα, την Ινώ, τον Γλαύκο, την Δωρίδα
στον Μελικέρτη, την Τηθύν, Νηρέα και παιδιά
που ναυαγόν  μ' εσώσατε, ξούρισα την κασσίδα
και 'να  τα μαλλοκέφαλα, δεν μού 'μεινε άλλο πια.