ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΑΓΟΡΙΑ, ΜΠΕΛΑ ΑΧΜΑΝΤΟΥΛΙΝΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ...ΣΠΑΝΙΑ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 4:30 μ.μ.

0



Δεκαπέντε αγόρια

 Δεκαπέντε αγόρια, ίσως και περισσότερα,
ίσως και λιγότερα, από δεκαπέντε,
με τρομαγμένες φωνές
μου έλεγαν:
"πάμε σινεμά ή στο μουσείο των εικαστικών τεχνών".
Εγώ απαντούσα περίπου έτσι:
"Δεν έχω χρόνο".
Δεκαπέντε αγόρια μου χάρισαν γάλανθους.
Δεκαπέντε αγόρια με σπασμένες φωνές
μου έλεγαν:
"Εγώ δεν θα πάψω ποτέ να σ' αγαπώ".
Εγώ απαντούσα περίπου έτσι"
"Θα δούμε".

 Δεκαπέντε αγόρια τώρα ζουν ήρεμα.
Εκπλήρωσαν τη βαριά θητεία
των γάλανθων, της απόγνωσης και των επιστολών.
Τους αγαπούν τα κορίτσια -
ορισμένα είναι πιο όμορφα από μένα,
άλλα πάλι δεν είναι τόσο όμορφα όπως εγώ.
Δεκαπέντε αγόρια υπερβολικά ελεύθερα, και ορισμένες
φορές μοχθηρά
με χαιρετούν όταν συναντιόμαστε,
χαιρετούν όταν συναντιόμαστε
την απελευθέρωσή τους, τον φυσιολογικό ύπνο και τροφή...
Άδικα πας, τελευταίο αγόρι.
Θα βάλω τους γάλανθούς σου σε ένα ποτήρι,
και θα βλαστήσουν οι φύτρες τους
με ασημένιες φυσαλίδες...
Μα, βλέπεις, κι εσύ θα πάψεις να μ' αγαπάς,
και, αφού νικηθείς, θα μιλάς μαζί μου υπεροπτικά,
δήθεν με νίκησες,
κι εγώ θα φύγω, θα φύγω...