Ίδρυμα Ποίησης / Poetry Foundation Το ποίημα είναι ένας μικρός άγγελος από δέντρο κι από στάρι.., Γιώργος Τσακιράκης Κρης / The poem is a little angel from tree and from wheat.., George Tsakirakis Κris

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Φρύνιχος

Τα στρατεύματα περάσανε τα σύνορα

υποχωρώντας μ’ όση τάξη επιτρέπανε το δάσος κ’ οι σκιές των

δέντρων μες τη νύχτα.

Με σεβασμό κι αγάπη γι αυτούς που μείναν εδώ πίσω

θαμμένοι μες στο χώμα ή ριγμένοι στα σκυλιά

έγραψες κι εσύ μια Μιλήτου Άλωση.

Την έγραψες γνωρίζοντας πως τα στάσιμά σου θ’ ακουστούν

από κενές σειρές μαρμάρων

γνωρίζοντας- μέχρι τελευταίου οβολού-

το πρόστιμο που θα ’χες να πληρώσεις.

Τώρα που οι πολέμαρχοι συγκροτήσαν θίασο

κι απαγγέλουνε Μιλήτου χορικά

μη βιαστείς και μην ταυτίσεις τις μηχανές τα προσωπεία

με τα δικά σου πρόσωπα.

Στην παράστασή τους τη μόνη θύρα που αφήσαν ανοιχτή

είναι το βασίλειον ή ο οίκος ένδοξος.

Τις άλλες κει στην άκρη- την είσοδον αστών την είσοδον των

ξένων

και κείνη που ονομάζεται ειρκτή

τις έχουν κλείσει βάζοντας μπροστά χρωματιστές λινάτσες.

Σε τούτη την παράσταση δεν έχουν θέση στο λογίον

οι ακρωτηριασμένοι.

Πρόκειται για μίμηση πράξεως μεγάλης

για την κατακρήμνιση των τειχών μιας πόλεως

μέγεθος εχούσης

πρόκειται για πτώση κυκλωπείων βράχων που προκαλεί τον

φόβον.

Οι πολέμαρχοι δεν ξεπέφτουν σε τοίχους πλίνθινων σπιτιών

σε μικρολεπτομέρειες.

Λοιπόν, εδώ που κάθεσαι σε τούτα τα ικρία

μη βιαστείς και μη ταυτίσεις τα σκεύη και τους κοθόρνους

με τις δικές σου τις γυμνές τις ξυπόλητες παρόδους.

Τα όσα έγραψες εσύ μπορούν να ταυτιστούν με τα δικά τους

όσο μπορούν να ταυτιστούν οι εκθέσεις των ιατροδικαστών

με τα τυφλά

θανατηφόρα τραύματα.

____

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ

Ένα σπίτι

(στον γλύπτη Γιώργο Μαυρίκη)

Ήταν ένα σπίτι από

φτερό Αετού. Ήταν ένα

σπίτι με χαμηλή στέγη

από ανοιχτή θάλασσα.

Ήταν ένα σπίτι από

νωπή στάχτη και φωτιά

κρυμμένη κάτω απ’ τις

λαμαρίνες. Ένα σπίτι

που θέλει να φύγει

για το βοριά με τα

μαλλιά του ανέμελα.

Ήταν ένα σπίτι φτωχή

περικοκλάδα και

σμίλη μουσική, ένα

σπίτι με μορφή ταπεινά

αδιόρατη.

Ήταν ένα σπίτι που

θέλει να τα πει όλα

και σωπαίνει…

(Οκτ. 2009, Όρμος Μαραθοκάμπου, Σάμος)*

*

Αόρατες συλλήψεις

Κάποιοι πολιτικοί (αλλά και λαϊκοί)

συνελήφθηκαν αόρατα, σαν αόρατοι

κλέφτες αόρατων γαντιών και

αόρατων προσωπίδων σ’ ένα

γνωστό κενοτάφιο.

(2011)

_____

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ

Το δάσος

(Ποιητική μυθιστορία), απόσπασμα

ΠΡΩΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Το μάτι του πατέρα μου

Ο Πατέρας μου είχε ένα γυάλινο μάτι.

Τις Κυριακές που καθότανε σπίτι έβγαζε από την τσέπη του κι

άλλα μάτια, τα γυάλιζε με την άκρη του μανικιού του και

φώναζε τη μητέρα μου να διαλέξει. Η μητέρα μου γελούσε.

Τα πρωινά ο πατέρας μου ήταν ευχαριστημένος. Έπαιζε το μάτι

στη φούχτα του πριν το φορέσει και έλεγε πως είναι καλό

μάτι. Όμως εγώ δεν ήθελα να τον πιστέψω.

Έριχνα ένα σκούρο σάλι στους ώμους μου τάχα πως κρυώνω κι

ήταν για να παραμονέψω. Στο τέλος τον είδα μια μέρα να

κλαίει. Δεν είχε καμιά διαφορά από ένα αληθινό μάτι.

………………………………………………….

*

Γενεαλογία

Στον τόπο μου αγαπούν τις μυρωδιές τις διάφορες που έχουν

τα φυτά και τα λουλούδια

Κόβουν φύλλα μυρωδικά, τα στρίβουνε, ή τα κρατάν, ένα κλω-

νί, και λένε, αχ

Βαθύ τ’ απόγεμα είναι.

______

* γνώρισα τον Γιώργο Μαυρίκη τον Οκτώβρη του 2009 στον Όρμο Μαραθοκάμπου, στη Σάμο. Όλα γύρο, μέσα του και μέσα μου είναι όπως τα περιγράφω.