Ίδρυμα Ποίησης / Poetry Foundation Το ποίημα είναι ένας μικρός άγγελος από δέντρο κι από στάρι.., Γιώργος Τσακιράκης Κρης / The poem is a little angel from tree and from wheat.., George Tsakirakis Κris

Παραμύθι

Να σας πω’ να παραμύθι

το κουκί και το ρεβίθι,

που μαλώναν οι εβραίοι,

για’ να ψάρι, για’ να χέλι

για’ να κόκκινο τσεμπέρι.

Τάρνα δω, τάρνα κει,

τάρνα πάνω στη μηλιά.

Κόψε μήλο κόκκινο,

δος κι εμένα το μισό,

να το πάω στο χρυσοχό,

να το κάνω δαχτυλίδι,

δαχτυλίδι πυργωτό,

πυργωτό καμαρωτό,

πόχει ανώγεια και κατώγεια

κι εκατό παραθυράκια.

Ν’ ανεβαίνω απ’ το’ να στ’ άλλο,

στο μικρό και στο μεγάλο,

να βαράω τα παλαμάκια,

να μαζεύονται οι κοπέλες,

του παπά οι θυγατέρες.

*

Ο ήλιος επαντρεύτηκε κι επήρε το φεγγάρι,

εκάλεσε και στη χαρά συμπεθερούς τ’ αστέρια.

τα σύγνεφα τους έστρωσε στρώματα για να κάτσουν.

τους έβαλε προσκέφαλα τις ράχες ν’ ακουμπήσουν.

τους έβαλε και τράπεζα στους κάμπους τα λουλούδια,

τους έβαλε φαϊ να φαν το μόσκο και τα άνθια.

Κρασί τους έδωσε να πιουν θάλασσες και ποτάμια.

κι απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού Αυγερινός δεν έρθε.

κι αυτού προς το ξημέρωμα Αυγερινός εφάνη.

Φέρνει το ύπνο ζωντανό στα νιόγαμπρα πεσκέσι,

φέρνει και στους συμπεθερούς λυχνάρι να τους φέξει,

να φύγ’ ν να παν στα σπίτια τους, τα νιόγαμπρα νυστάζουν.