ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΟ ΚΑΙ ΑΒΑΣΤΑΚΤΟ, ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΠΟΥΖΗΣ / ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ ΚΡΗΣ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ (ΠΑΡΑ)ΔΕΙΓΜΑΤΑ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 9:48 π.μ.

0


(Ανερμήνευτο και αβάστακτο)

Οι άνθρωποι πάντα ερμήνευαν (ερμηνεύουν) τα φαινόμενα της
ζωής και τα συμβαίνοντα
και πάντα εκφράζουν (εξέφραζαν) την απήχηση που έχουν τα συμβαίνοντα
επάνω τους.
Λαχτάρα λοιπόν  ε ρ μ η ν ε ί α ς και  έ κ φ ρ α σ η ς.
Δεδομένο αυτό.

Πάντοτε όμως – παντού – η ερμηνεία (η κάθε ερμηνεία) αφήνει τυφλό ένα μεγάλο ποσοστό  α ν ε ρ μ ή ν ε υ τ ο υ, και πάντα η έκφραση διεκδικεί να φωνάξει όλο το εύρος του μεγάλου  α β ά σ τ α κ τ ο υ.
Και αυτό δεδομένο.
Και αυτό ακριβώς∙ το  α ν ε ρ μ ή ν ε υ το που μένει και το  α β ά σ τα κ τ ο  που βαραίνει – μαζί τα δυο, σαν ένα είναι ο χώρος που βλάστησε ιθαγενής την  Τ ρ α γ ω δ ί α.

Ανερμήνευτο λοιπόν που δεν αντέχεται και αβάστακτο που δεν ερμηνεύεται, είναι η υποχρεωτική συνθήκη
που κάποτε      κάπου
Τον 5ο αιώνα    στην Αθήνα
έδωσε την έμπνευση ώστε μια γιορτή  ζ ω ι κ ο ύ   α λ α λ α γ  μ ο ύ  και  θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ ή ς  ικεσίας να μεταπλαστεί και να παρασταθεί έτσι που να
εκφραστούν τα δεινά της ζωής και ο πόνος τους
με βάση μια γνωστική ερμηνεία «θεϊκής προγραφής».

Αυτή η γνωστική (θεϊκή) ερμηνεία «συλλογίζεται» ως εξής:
Ο άνθρωπος (γενικά και σαν άτομο) ζει μέσα σ’ ένα πλέγμα  ο ρ ί ω ν  και με τρόπο ταγμένο.
Τον τρόπο και το πλέγμα (= τη φύση του πράγματος) τα είπαν  Α ν ά γ κ η.
Ανάγκη λοιπόν = μια τάξη απαρασάλευτη…που η φύση της είναι να διασαλεύεται και η διασάλευση να πληρώνεται, συνέχεια να πληρώνεται,
και την πληρωμή αυτήν την ατέλειωτη την είπαν  δ ε ι ν ό.
Η φύση λοιπόν της Ανάγκης είναι να κυοφορεί και να επιρρίπτει Δεινά στους ανθρώπους.
Αλλά όχι αναίτια∙ = οι άνθρωποι πρέπει να γίνονται άξιοι ή φταίχτες να πάθουν = άρα να πράττουν∙ και γι’ αυτό να ευθύνονται∙= άρα οι πράξεις τους να αντιδικούν στην Ανάγκη και να διασαλεύουν το status της.
Αυτές τις πράξεις τις ονόμασαν  Ύ β ρ η.

Οι άνθρωποι λοιπόν είναι να παθαίνουν  Δ ε ι ν ά∙ και για να πάθουν Δεινά πρέπει να κάνουν  Ύ β ρ η, και το να κάνουν Ύβρη και να πάθουν Δεινά είναι Ανάγκη.
Δεν φτάνει όμως, διότι:
Η Ύβρη είναι μια διατάραξη∙και υπέρβαση. Νιώθεται. Έχει το σκεπτικό της∙ μεθοδεύεται.
Και άρα αντιστέκεται ο άνθρωπος σ’ αυτήν και αποτρέπεται.

Άρα:
Για να μην ξεφύγει ο άνθρωπος από την Ύβρη, που πρέπει, πρέπει να μπει σ’ αυτήν άθελα – ξέροντας, αλλά κάνοντας λάθος – και επιμένοντας θέλοντας. = Αλλιώς να είναι και άλλα να κρίνει του νου του η σύγχυση. Αυτήν λοιπόν τη σύγχυση του νου την είπαν  Ά τ η.

Άτη, λοιπόν, του νου η θεοβλάβεια που σπρώχνει στην Ύβρη, και αυτή διαταράζει το status της Ανάγκης προκαλώντας Δεινό, και έπειτα η τιμωρία του φταίχτη που τον έσπρωξε η Άτη και έκανε Ύβρη.
Αυτήν την τιμωρία την είπαν  Δ ί κ η.

Η Ανάγκη λοιπόν έχει ορίσει τη ζωή να είναι έτσι, όπως αυτή προκύπτει εκ των  υ σ τ έ ρ ω ν∙ και προκύπτει όπως είναι  Τ α κ τ ό ν.
Αυτό το Τακτό – σε ατομικό επίπεδο – το διασαλεύει η Ύβρη και αυτήν την προετοιμάζει και την προωθεί η Άτη (και το αντίστροφο).

Η Άτη λοιπόν προκαλεί την Ύβρη και η Ύβρη επιτείνει την Άτη, και οι δυο μαζί – που είναι Δεινά – προκαλούν τη Δίκη και η Δίκη σημαίνει Δεινό, και το Δεινό επιβεβαιώνει εκ των υστέρων την Ανάγκη –την Τακτή εκ των προτέρων…
= άγριο πλέγμα ορίων, μέσα στο οποίο
ο άνθρωπος (άτομο) επιλέγει και πράττει
μόνος του, θέλοντας,
ό,τι ήταν ταγμένο γι’ αυτόν εν αγνοία του.
Αυτό το είπαν όλο  Τ ρ α γ ι κ ό.

Κώστας Τοπούζης 

_____



Τα Άνθη του Καλού για μια Πατρίδα
Ευπροσήγορη, λυρική, Πανανθρώπινη, Οικουμενική και Συμπαντική, Αργοναυτική και Αναφαία, λογοφόρα και έπους τόκε, ομφαλέ, αξιόσκεπη, Κρηταγενή, βαθύσεπτη και πολύσεπτη, δωδεκάθεη, Επικούρεια, εύβοτρυ, αιολική, χελιδόνα, Πιερίδα, Αισχύλεια, αρχέτυπη και αρχέγονη, ευρύοπη, άμπελε, χαριτοβολούσα, μελική, μειδιώσα, Ποσειδώνια και Νηριήδα, πολύμουση, ερωμένη, κουρίτισσα, Ανακρεόντεια και Ορφική...

  
Αρώματα Προπυλαίων από ανθώνα πλούσιο που "ανθεί και φέρει κι' άλλο")

 
Γιώργος Τσακιράκης Κρης 

___

("τα Άνθη του Καλού για μια Πατρίδα" δεν τα καταχωρώ σαν ποίηση)