Μ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, Θ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Κ. ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ..., ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΡΙΩΝ ΗΧΩΝ
Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΡΙΩΝ ΗΧΩΝ | Posted on 10:42 μ.μ.
0
Μάνος Ελευθερίου
Η ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
Μοιάζει μαρμάρινη στήλη με τα εγχάρακτα
ονόματα ανθρώπων που έπεσαν για την πατρίδα.
Κάθεται χρόνια μπροστά στην πόρτα της.
Ποτέ στη ζωή της δεν σηκώθηκε από 'κει.
Ίσως εκεί γεννήθηκε στα πένθη της και γέρασε.
Νερό των πεθαμένων πίνει, της Σελήνης.
Φοράει μαύρα και πενθεί.
Και για πολλούς πενθεί κι ίσως για μένα.
Ποτέ κανείς δεν πέρασε απ' την πόρτα της.
Ποτέ κανείς να τη ρωτήσει πώς και τι.
Μονάχα εγώ ψωμάκι και τυράκι της πηγαίνω
και το χαρίζει στους αγίους.
Μια πόρτα στο χρώμα ακριβώς της στάχτης.
Ξύλο ναυαγίου, σκεβρωμένη, γριά πόρτα.
Μ' ανοιγμένες φλέβες ξερές απ' τον ήλιο
ίδιες με τα πλοκάμια χταποδιού
και τη χυμένη σκουριά της σάπιας κλειδαριάς.
Χρώμα σαν τα φτερά πολλών πουλιών
και των αγγέλων.
_________
Θανάσης Παπαθανασόπουλος
Η ΔΙΚΗ
Ο πρόεδρος, οι εφέτες, ο εισαγγελέας
ζούνε το ίδιο κενό, την ίδια απόγνωση.
Στις εφτά θα περάσουν οι σατανιστές
στις δέκα οι καλυμμένοι τρομοκράτες
στις δώδεκα οι τραβεστί με το καινούριο φόρεμα.
Όλοι τους λένε ψέμματα σαν τα ποιήματα.
Περίπλοκοι συλλαβισμοί περί του δόλου
σκύβουν στις στάχτες να ζεσταθούν.
Οι απολογίες σιωπηλές και οι αγορεύσεις.
Επάνω τους τα βλέμματα της λύπης.
Το τελικό συμπέρασμα τραυματισμένο
προσφέροντάς μας ένα λασπωμένο ρόδο.
__________
Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
για την πραγματικότητα
αυτή που δεν έζησε ποτέ κανείς
αφού ο καθένας
στη δική του βρέθηκε φυλακισμένος
αιώνες τεντώνοντας τα χέρια προς τα έξω.
Την πραγματικότητα
που ίσως να γνωρίζουν οι πεθαμένοι
εκεί στις βαθιές χαράδρες
της ανυπαρξίας
όπου κανένα σαρκικό παραμύθι
δεν πείθει
κι άχρωμα μούρα
πέφτουν σ' αναίσθητα στόματα.
την πραγματικότητα
που αν σ' αγγιζε ποτέ
θ' αναγνώριζες αμέσως σαν τη μόνη αλήθεια
έξω απ' της δικής σου επιβίωσης
τη φαντασία.
Θα 'ταν ζεστή άραγε, θα ' χε του πελάγου τη μυρωδιά
ή αμετάκλητη χωρίς να δωρίζει
ούτε μια ώρα προθεσμία;
Θα 'θελα να γράψω ένα ποίημα
για μια πραγματικότητα
που δεν θα με είχε περιλάβει
αλλά τρομάζουν οι στίχοι...
Ούτε το σκέφτονται
ούτε προσπαθούν.
__________
