Ίδρυμα Ποίησης / Poetry Foundation Το ποίημα είναι ένας μικρός άγγελος από δέντρο κι από στάρι.., Γιώργος Τσακιράκης Κρης / The poem is a little angel from tree and from wheat.., George Tsakirakis Κris

Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας, Όσκαρ Ουάιλντ, απόσπασμα

…«Καλό μου Χελιδόνι», είπε ο Πρίγκηπας, «μου μιλάς για πράγματα σπάνια, όμως το πιο σπάνιο απ’ όλα είναι το μαρτύριο του ανθρώπου. Το μεγαλύτερο Μυστήριο είναι η Δυστυχία. Πέταξε πάνω από την πόλη μου, Χελιδονάκι, κι έλα να μου πεις τι θα δεις».

Έτσι, το Χελιδόνι φτερούγισε πάνω από τη μεγάλη πόλη, κι είδε τους πλούσιους να γλεντάνε στα όμορφα σπίτια τους και τους ζητιάνους να στέκονται στις εξώπορτες. Πέταξε στα σκοτεινά σοκάκια κι είδε τα ωχρά πρόσωπα παιδιών πεινασμένων, που κοίταζαν αποκαμωμένα τους μαύρους δρόμους. Προφυλαγμένα από την καμάρα μιας γέφυρας, δυο αγοράκια είχαν αγκαλιστεί σφιχτά για να ζεσταθούν. «Πεινάμε», λέγανε. «Απαγορεύεται να κάθεστε εδώ», τους φώναξε ο φύλακας, κι εκείνα σηκώθηκαν κι άρχισαν να περπατάνε στη βροχή.

Το Χελιδόνι γύρισε στον Πρίγκηπα και του διηγήθηκε όσα είχε δει.

«Είμαι καλυμμένος από ατόφιο χρυσάφι», του είπε ο Πρίγκηπας, «κι εσύ θα πρέπει να το βγάζεις φύλλο φύλλο και να το δίνεις στους φτωχούς μου. Οι ζωντανοί δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ιδέα ότι το χρυσάφι τους κάνει ευτυχισμένους».

…………………………………………………………………………………..

Ύστερα ήρθε το χιόνι και μετά η παγωνιά…Το καημένο το χελιδόνι κρύωνε όλο και πιο πολύ αλλά δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τον Πρίγκηπα, που τον είχε αγαπήσει τόσο. Ράμφιζε ψίχουλα στην εξώπορτα του φούρναρη, όποτε αυτός δεν το έβλεπε, και προσπαθούσε να ζεσταθεί χτυπώντας τις φτερούγες του.

Όμως καταλάβαινε ότι θα πέθαινε. Με κόπο κατάφερε να πετάξει μέχρι τον ώμο του Πρίγκηπα για τελευταία φορά. «Αντίο αγαπημένε μου Πρίγκηπα», μουρμούρισε.

«Επιτέλους πας στην Αίγυπτο, Χελιδονάκι μου», του είπε ο Πρίγκηπας. «Έμεινες παραπάνω απ’ όσο έπρεπε εδώ. Αλλά θέλω να με φιλήσεις στα χείλη, διότι σ’ αγαπώ».

«Δεν πηγαίνω στην Αίγυπτο», του απάντησε το Χελιδόνι…φίλησε τον Πρίγκηπα στα χείλη κι έπεσε νεκρό στα πόδια του.

Εκείνην ακριβώς τη στιγμή, ένας κρότος ξερός ακούστηκε από το εσωτερικό του αγάλματος, σαν κάτι να ’χε σπάσει. Η μολυβένια καρδιά του Πρίγκηπα είχε ανοίξει στα δύο. Είχε πράγματι φοβερή παγωνιά εκείνο το βράδυ.

……………………………………………………………………………………..

*

Κάτι που θέλω να σας πω: Αγαπημένα μου παιδιά, οι ζωντανοί πρίγκηπες κι οι βασιλιάδες ποτέ δεν μοιράζουν το χρυσάφι τους στους φτωχούς. Η ιστορία όμως του «Ευτυχισμένου Πρίγκηπα», που έγραψε ο Όσκαρ Ουάιλντ, είναι πανέμορφη. Γιατί μοιράζει σε όλους το νόημα της καλοσύνης και της αγάπης, που τις είχε κι αυτός στην καρδιά του. Αληθινός Πρίγκηπας μπορεί να είναι καθένας από εμάς αν έχει τέτοια καρδιά.

Σας αγαπώ κι εγώ, Γιώργος Τσακιράκης