Ο ΑΤΥΧΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Posted by Ίδρυμα Ποίησης | Posted in | Posted on 11:06 π.μ.

0



Ο άτυχος Γιάννης, περιγελαστικό απ' την Κρήτη

 Ως είχαμεν το Γιάννη μας λουσμένο, κτενισμένο,
στον μύλο τον εστείλαμε, να πά' ν' αλέσ' αλεύρι.
Βρίσκει τσι πόρτες σφαλικτές, και τα νερά κομμένα.
πηδά κι αφήνει τα νερά, κι αλέθει και ξαλέθει.
Στο γάιδαρο το φόρτωσε, ξεκάπουλα καθίζει.
Στο δρόμο τ' απαντήχνουνε οι σκύλ' οι Γεγουδαίοι.
Σαν πιάνουσι και δέρνου τον και παίρνουν του τ' αλεύρι.
Η μάνα του τόνε θωρεί από το παραθύρι.
"Καλώς τονε, το Γιάννη μου, α μου βαστά κι αλεύρι".
"Το γέρο μαύρο σου βαστώ, μα πήραν το τ' αλεύρι".
Αρπά το σκορδοκόπανο, θέτει του πέντε-δέκα.
Άλλη κι α δε τον έβλαψε, μα οι ομυαλοί του πέσαν,
και θέτει και ψυχομαχεί, μόν' η μπαϊλού τού στέκει.
Τρεις καλογράδες το γρικούν απού το μαναστήρι,
κι αρπάχν' η μια το θυμιατό, κι η άλλη το λιβάνι,
και παν να τόνε θάψουνε, το δάσκαλο το Γιάννη.
Προφταίνει μια κι αρπάχνει τη, κι η άλλη τριγυρίζει
κι άλλη την εκούντησε, να σηκωθεί, να κάτσει.

 _____

 μπαϊλού, πιθανό τα βάγια
κουντώ, σπρώχνω